Het is regel nummer één tegen de verleidingen van de commercie: doe nooit boodschappen met een lege maag. Je koopt geheid meer dan je nodig hebt. Zelf ben ik talloze keren voor de bijl gegaan. Wat in de supermarkt / snackbar / traiteur vaak een heel goed idee leek, bleek in de praktijk meestal meer geschikt voor een Italiaanse bruiloft dan voor mijn huishouden.
‘Lang geleden – de term vliegschaamte bestond nog niet, mijn kinderen ook niet –, vlogen mijn vriend en ik in een paar maanden de wereld rond. Hoewel veel herinneringen zijn vervaagd, kan ik me de gerechten die we overal aten nog goed voor de geest halen. Zo aten we op Fiji zeewiersalade, in San Francisco krab en in China soep met slijmerige dingen waarvan we geen idee hadden wat het was.’
Amsterdam heeft er met Weesp een zuivelboerderij bij gekregen: De Groene Griffioen. Daar wordt onder meer yoghurt, melk, chocomelk en hangop gemaakt. Maar er wordt meer gezuivelboerd in onze buurt. In het ommeland van Amsterdam wordt namelijk zo’n anderhalf miljoen […]
‘Omdat ik toch niet naar de kapper en de kroeg kon, oefende ik dagenlang op de sandwich die we daar gegeten hadden. Alleen al die sandwich was het ritje naar België waard geweest. Tussen twee geroosterde boterhammen lag het hele smakenpalet opgestapeld: zoet (pompoen), zout (misomayo), zuur (ingelegde ui), bitter (witlof) en umami (die misomayo weer). Hemels, mensen.’
‘Het is er de laatste jaren – en dan bedoel ik pre-corona – niet makkelijker op geworden om voor gezelschappen te koken, met de diëten, eetvoorkeuren en allergieën die rondgaan. Zo hebben we in mijn Mokumse vriendengroep te maken met een glutenallergie, een paar vegetariërs en altijd wel een zwangere. In dat opzicht is het een zegen dat we dit jaar kerst wederom in kleine kring vieren. Mocht je toch een bont gezelschap aan tafel krijgen, laat je dan inspireren door deze drie voorgerechten: éénmaal vega, éénmaal vis en éénmaal vlees.’
‘Steeds als ik langs die afbeelding fietste (helaas alweer verwijderd), dacht ik weemoedig terug aan mijn eigen frikandelbroodjestijd. Thuis bak ik ze af en toe, meestal als lokkertje om mijn kinderen achter het aanrecht te krijgen. Ze smaken nog precies als in mijn herinnering. Zélfs met vega frikandellen’
‘Op het gemis van de boomgaard heb ik iets gevonden: de wildplukwijzer. Dat is een app en website waarop je leest wat er in jouw buurt te wildplukken valt. Zo groeien in Oost onder andere daslook, kastanjes, hazelnoten, oregano, bramen en appel. Vind ik vrij veel natuur voor een stad…’
Recept American pancakes
‘Op een blauwe septembermaandag in 2000 maakte ik kennis met een voor mij nieuw fenomeen: buiten de deur lunchen. Ik woonde net een week in de stad en kende uit eten gaan alleen van de Griek. In Brabant, waar ik vandaan kom, kon je tussen de middag hooguit terecht voor een broodje kroket bij de snackbar. De Amsterdamse lunchtrend (die een blijvertje bleek) werd door mij gretig omarmd. Bij elkaar opgeteld moeten maanden van mijn studentenleven zijn weggeluncht op een terras aan het Singel.’
‘De volgende dag reden we door naar Genua, Italië. Om bij te komen van al het knoflook- en visgeweld maakte ik een simpele pastasalade en stopte er allerlei lekkers van de Méditerranée in: venkel, sinaasappel, walnoten en serranoham. Pastasalade is wat mij betreft het ultieme zomergerecht: fris, makkelijk en (meestal) gezond.’
‘Eten doe ik trouwens (opportunistisch als ik ook ben) dan weer minder volgens de oude stempel. Dus géén gekookte ham en aardappeltjes bij de asperges, maar mozzarella en pistachenootjes, of kabeljauw en couscous.’
Een recept en een ode aan buren. ‘In Amsterdam op de begane grond wonen is een ongekende luxe. Het allerfijnste, weet ik uit ervaring, is met open voordeur en armen over elkaar tegen de deurpost aan hangen en je bemoeien met alles wat door de straat komt zeilen.’
Wie vertoeft in het culinaire of hipstercircuit zag deze waarschijnlijk al van ver aankomen (ik niet): Amsterdammers hebben de avocado verruild voor de aubergine. Uit de verkoopcijfers van een onlinesupermarkt bleek deze zomer dat de aubergine in onze stad het […]
Er zijn weinig plekken in Oost waar het najaar zich meer laat gelden dan op de Ringdijk. Op onstuimige dagen jaagt de wind de meerkoeten over de vaart en ruik je de brandende houtkachels. En het is één van de […]
Het was op een matte herfstdag dat ik haar bij de ingang van het Oosterpark tegen het lijf liep. Onze jonge zoons hadden elkaar snel gevonden en terwijl zij achter elkaar aanrenden in de speeltuin, voerden wij aarzelend een eerste […]
Spanje was goed voor ons geweest. Tussen twee codes oranje door deden we ons er een paar weken tegoed aan gebarbecuede pimientos de padrón (die kleine groene paprikaatjes), ibericoham, tomaten en boontjes uit de Catalaanse moestuin en gamba’s die voor […]
Om bekende redenen lagen de schooltuintjes in park Frankendael er dit voorjaar verlaten bij. Geen acht soorten ui, opdringerig venkelgroen of kwetterende kinderen. Mijn zoon en ik liepen er geregeld langs tijdens onze dagelijkse ochtendwandeling. Weemoedig haalden we herinneringen op […]
Om bij te komen van mislukte zoomsessies, schrijven met een peuter aan m’n been, blokkenschema’s, schijt-aan-coronafeestjes van de buren, het aanzicht van gesloten cafés, juf spelen en dagelijks vier bekers melk van de vloer lappen, kortom van het leven in […]
Het was feest voor liefhebbers van het menselijk tekort de afgelopen weken. Vooral in de supermarkt, waar tegen de adviezen in massaal gehamsterd werd. Rijst en wc-papier bleken het hardst nodig in tijden van crisis, gevolgd door pasta, bonen en […]
Zoals wel meer vrouwen heb ik een obsessie voor chocolade. Die begon vermoedelijk in mijn tienerjaren, maar werd flink opgestookt toen ik twintig jaar geleden in deze stad kwam wonen. Na college toog ik in die dagen met mijn nieuwbakken […]
Ooit had ik (behalve een scriptie die af moest) nog geen verantwoordelijkheden, zoals een baby of een hypotheek in mijn nek hijgen, en bracht ik de maand januari door in Mexico. We vulden onze dagen met eten, snorkelen, eten, lummelen […]
