In mijn gestreken bermuda met kniekousen en gymschoenen zie ik eruit als een Amerikaanse toerist die aangifte komt doen van zakkenrollerij. Binnen tref ik een lege wachtkamer aan en een lege balie. Gelukkig maar, anders had ik de dienstdoende agent moeten zeggen dat ik een stuk ging schrijven over het gebouw…
‘Dit lichtvoetige, ritmische ontwerp is een absolute tegenpool van minder geslaagde huizen in de directe omgeving. Recht tegenover de Freebooter staat bijvoorbeeld een bijzonder ontwerp met een, op het eerste gezicht, elegant gebogen glasgevel. Bij nadere beschouwing is die glasgevel niet meer dan een keiharde scheiding tussen binnen en buiten.’
‘De andere kant van het gebouw is gericht op het open water. Aan deze kant is het blok schuin afgesneden waardoor een spectaculair overhellende punt ontstaat. De messnede die het blok schuin naar beneden heeft doorkliefd, heeft tegelijkertijd een opening naar het binnengebied gecreëerd, zodat het water tot in het binnenste van het blok stroomt.’
‘Na het lezen van dit verhaal moet ik opschieten want ik heb een afspraak op de Middenweg. Het is een kraakheldere, windstille lentedag en ik besluit op de fiets te gaan. In bedrukte stemming peddel ik traag richting de Watergraafsmeer en overdenk ik het leven van de honderdjarige. Op de Middenweg is het rustig. Opvallend rustig voor een weg die ‘de levensader van Oost’ genoemd wordt.’
‘Dan over het minder geslaagde gedeelte: wéér zo’n betonnen grid in de gevel. En dan ook nog zo’n haperend grid, met wisselende maten van de vakken waardoor er een soort vrijheid in het gevelontwerp zou moeten ontstaan. Ik noem het een schijnvrijheid…’
“Wacht even… bedoel je die armetierige… die scharrige … Nee toch. Ik dacht dat wij dezelfde smaak hadden.” Zo ken ik hem niet, de fotograaf van de Brug. Drammerig, boos, teleurgesteld. Teleurgesteld in mij omdat ik wil schrijven over de waterwoningen van Steigereiland Noord.
Ik ben verbaasd over zijn reactie. Een buitenmens, een vrijbuiter, een waterliefhebber die kajakt, zwemt, supt. Hoe kan hij niet houden van drijvende huizen? Deinende steigers, bootjes, schemerlicht op het water. Het tikkende geluid van stagen tegen masten.
“Lul,” antwoord ik. “Ga nou maar kijken daar.”
‘Locatie, locatie, locatie! roepen vastgoedondernemers al zo lang hun beroep bestaat. Ze hebben natuurlijk gelijk. Maar het is de kunst die locatie te ontdekken c.q. te herkennen vóórdat je collega-vastgoedondernemer dat doet. In het geval van de Weespertrekvaart in het Amstelkwartier moest ik erg mijn best doen om er ‘doorheen te kijken’.’
‘Het is een koele, half bewolkte dag, en ook vandaag zal het hoogstens 18 of 19 graden worden. Toch blijf ik stug in korte broek lopen, om nog iets van het vakantiegevoel over te houden. Aangekomen op Zeeburgereiland zie ik dat het centrale park van een barre en grauwe bouwzone veranderd is in een weelderige oase met heuvels en meanderende paden. De skatebaan, op dit vroege uur nog uitgestorven, ligt er puik bij. Ik struin in mijn veelkleurige korte broek over de skatebaan, tussen struiken, over olifantenpaadjes om uit te komen bij een van mijn favoriete gebouwen, de Booster, een briljant ontwerp van Bekkering Adams architecten uit 2005.’
Ik besluit een kijkje binnen te nemen. Het plein voor het gebouw is leeg. Geen student te zien, geen docent, niet eens een enkele fiets. Voor de deur staat een portier met de handen op zijn rug. Ik loop naar hem toe en val met de deur in huis: “Ik schijf over architectuur in de krant. Over dit gebouw. Kan ik naar binnen?”
Jan geeft Sterren: ‘Geestig, dat er in de egalitaire samenleving van nu weer leeuwen neergezet worden, symbolen voor macht bij uitstek. Op de foto zien we de oprukkende nieuwbouw van Cruquius. Het kan aan mij liggen, maar ik heb het gevoel dat dit complex overnight is opgetrokken.’
‘Eigenlijk begon het met water. Bijna elke morgen bij zonsopgang wandel ik met Loulou, onze middelgrote, iets te dikke labradorachtige viervoeter, een stuk langs het water. In het begin zag ik de wandelingen als een tijdrovend doch noodzakelijk begin van de dag…’
4 sterren. ‘Het gebouw markeert een punt aan de rafelige rand van de IJ-oevers en legt daarmee een belangrijke link tussen de stad en zijn historische levensader.’
Er is een tijd geweest dat ‘tennisclubhuis’ een synoniem was voor ‘lelijk pretentieloos gebouwtje’. Wie ooit een bezoek heeft gebracht aan TV De Hakkelaars in Muiderberg weet wat ik bedoel. Het predicaat ‘onder architectuur gebouwd’ is hier niet van toepassing. […]
In de documentaireserie Klassen, nu te zien op televisie, worden leerlingen uit Amsterdam-Noord gevolgd in het jaar dat zij hun schooladvies krijgen. Een van de hoofdpersonen is een meisje dat door haar grootouders opgevoed wordt omdat de moeder worstelt met een […]
Een ongeschreven regel zegt dat ik als architectuurcriticus van de Brug alleen gebouwen in Amsterdam-Oost bespreek. Maar The Valley, een spectaculair bouwwerk dat op dit moment aan de Zuidas wordt opgetrokken, mag niet onbesproken blijven. ‘Spectaculair’ is een understatement. ‘Totaal gestoord’ komt […]
Een van de eerste gedachten die ik had toen ik op IJburg kwam wonen was: ik moet zo snel mogelijk een ligplaats hebben in de haven. Ik had geen zeilboot, kon niet zeilen, kon nauwelijks een knoop leggen in een […]
Half negen ’s ochtends, windstil, blauwe lucht, temperatuur nog laag, maar die zal oplopen tot boven de 20 graden. Ik ben in een bijzonder goed humeur want ik heb net mijn auto afgeleverd bij de garage voor een APK en […]
Twintig jaar geleden werkte ik op een middelgroot Amsterdams architectenbureau van enige faam. De bouwvak was in zicht en ter afsluiting van het jaar werd een kantoorborrel met barbecue gegeven in de volkstuin van een van de medewerkers. De volkstuin […]
Een vriend stuurde mij een korrelige foto, genomen vanaf de tiende verdieping van een gebouw in Amsterdam-Oost. ‘Sjon! Jij hebt verstand van Oost toch? Wat is dat voor een gebouw links op de foto?’ Ik zie een rommelig daklandschap. Op […]
De eerste keer dat het nieuwe gebouw in Cruquius mij uit de verte opviel, was ik verontwaardigd. Ik reed over de Ringweg en keek, in eerste instantie goedkeurend, naar de enorme bouwkranen in het Cruquiusgebied. Hier zou vast een interessant […]
