Op het moment dat deze krant wordt gedrukt, is de Piet Heintunnel na anderhalf jaar weer open. ‘Lekker tunneltje,’ zei ik altijd tegen mijn vrouw als we er doorheen zoefden. Maar waarheen? Dat is bij die Piet Heintunnel nooit helemaal […]
Henk Spaan: Buiten voetballen
Na elke wedstrijd tijdens het wereldkampioenschap voetbal van 1958 pakte ik mijn bal en ging naar buiten. Ik was dan beter dan normaal, zelfs na het luisteren naar de radio. Wij hadden geen tv, dus de groepswedstrijden hóórde ik alleen. […]
Henk Spaan: Hop, hop hop naar de buitenwijken
De intocht van Sinterklaas moet op de schop. De oude man scheen op een boot over de Amstel naar het Stadhuis te zijn gevaren en daarna een rondvaart door de grachten te hebben gemaakt. Langs de kant stonden veel Engelse, […]
Henk Spaan: Groene zeep
Onze werkster is een paar weken naar haar land van herkomst om een ziek familielid bij te staan. Herstel: de mevrouw die bij ons regelmatig schoonmaakt, is naar Colombia om haar stervende broer te helpen.Dus moest ik van mijn vrouw, […]
Henk Spaan: Goeie patat
De eigenaar van de bistro in ons Franse dorp importeert zijn patat uit Nederland. Hij heeft me eens de doos laten zien van de betreffende firma. ‘Ze strooien er maïzena op, daarom is hij zo knapperig,’ zei de man. Maïzena […]
Henk Spaan: De boeren
In sommige boeken die ik lees speelt het platteland een rol. Sir Emsworth van Blandings Castle, in een legendarische serie van P.G. Wodehouse, is trots op zijn prijsvarken de Keizerin van Blandings, die vrijwel altijd de eerste plaats inneemt op […]
Henk Spaan: ‘Zwemmen in open water’
Vanuit mijn raam zie ik soms kinderen van een aanlegsteiger in het Buiten IJ springen. Er zijn mensen die hun neus ophalen voor zwemmen in open water. Zij denken dat een zwembad schoner is. Ik denk het niet. Sommige rivieren […]
Henk Spaan: ‘Conceptschool’
Bij ons op Zeeburgereiland is een middelbare school gekomen met het stempel ‘conceptschool’ erop. Ze geven daar geen cijfers, de leerlingen hoeven geen toetsen te maken en huiswerk is er geloof ik ook niet bij. Nog niet zo lang geleden zou […]
Henk Spaan: ‘Dekking zoeken onder de skatebaan’
Ik zag een tweet van de schrijver P. Waterdrinker die even in Amsterdam was. Hij zei: ‘Wat een heerlijke gebenedijde stad is het toch. Alles bloeit, lacht en glimlacht. Lente. Hormonen heersen.’ Ik denk dat er sprake is van projectie. […]
Henk Spaan: ‘Tegenliggers’
Over fietsen kan ik duizend woorden schrijven. In de krant stond dat veel mensen in Amsterdam zich onveilig voelen in het verkeer. Ik neem aan dat het vooral om fietsers gaat. Wij zijn immers het meest kwetsbaar?Van Zeeburgereiland naar IJburg, […]
Marcel van Roosmalen: Sleutelbos
De pandemie was voorbij, de cafés gingen weer open. In café De Avonden aan de Middenweg was het meteen weer business as usual. Er waren er een paar weggevallen, maar je zou kunnen zeggen dat Betondorp er weer klaar voor […]
Henk Spaan: Vervilte haarbal
Het ergste vind ik wanneer de poes in de bak plast waarvan de plastic zak niet goed tegen de bak is geplakt. Dan zie je de gele vloeistof licht bewegen in een goot van plastic net buiten de bak. Hoe […]
Versoepelingen
Het is maandag, de dag voor mogelijke versoepelingen. Ik denk dat ik dit opschrijf om me er later over te verbazen. Het leven in Wormer is inmiddels Kafka. Na de kerstvakantie kwam corona en gingen we tien dagen in quarantaine. […]
Henk Spaan: ‘Iets als navigatie’
Ik zat boven, mijn vrouw beneden in de auto. Ze had me net gebeld.‘Wat moet ik ook alweer intypen?’ vroeg ze.‘Navigatie,’ zei ik.‘O ja, na-vie-gat-tie.’‘Nee, niet met het toetsenbord, gewoon in het menu op het woord “navigatie” tikken met je […]
Marcel van Roosmalen: ‘Wereldkampioen’
Max Verstappen werd wereldkampioen. Het was vooral een feest voor de provincie.De verpleging had de gang in het verzorgingstehuis in Limburg waar mijn moeder haar dagen slijt versierd. Er hing een Max-vlag, oranje met veel letters. De stemming was opgetogen. […]
Marcel van Roosmalen: ‘Expresso’
Een schoonmaakster, in Amsterdam heel gewoon, is in ons dorp geen luxe, maar een gebrek. Een teken dat je het huishouden zelf niet aan kunt. De zevende schoonmaakster woonde haar hele leven in het dorp, al 57 jaar. Ze zette zich […]
Henk Spaan: ‘Mooiste cadeau ooit’
Waarom maakte ik altijd ruzie met mijn vader vlak voordat we pakjesavond gingen vieren? Het was een voorspelbare dynamiek waarop ik me bewust of onbewust de hele dag vreugdeloos voorbereidde. Ik verzette me tegen het ‘nu wordt het gezellig’-sentiment. Dat […]
Marcel van Roosmalen: ‘Niet gek’
Mijn moeder werd negentig, een onwaarschijnlijke leeftijd. Ze is dementerend en wordt met medicijnen kalm gehouden in een tehuis in Mook. ‘Koest’, zeggen de Limburgse verpleegkundigen. Nou ze was inderdaad erg koest. ‘Dit is uw zoon,’ zei een verpleegkundige toen we […]
Henk Spaan: Mannen met poedels
Op wat waarschijnlijk de laatste zomerse dag in september was, zat ik op het terras van de Haddock en dronk een biertje dat gezien de naam van Texel kwam. Wie zich verveelt gaat bierbrouwen. Jonge mannen die geen boeken lezen, […]
Marcel van Roosmalen: Metro
De burgemeesterswoning in ons dorp stond te koop. Een groot monumentaal pand, waar al jaren geen burgermeester in woont. We passeerden het tijdens een wandeling. Het dorp is een lintdorp, dus je passeert het feitelijk altijd als je aan het […]