Ik sprak een hoogleraar die vroeger in Krommenie woonde. Hij zei over de Zaanstreek dat hij en zijn vrouw drie per week uitgebreid tafelden. Op zaterdagen, zondagen en woensdagen gingen ze er echt voor zitten. “En je kind groeit daar […]
Henk Spaan: ‘Verklikken of niet’
‘Zullen we de politie bellen?’ vroeg mijn vrouw op de laatste warme avond van september. Het duister was gevallen, eerder dan je met deze temperatuur gewend was. Op de stoep voor ons flatgebouw stond al een uur een band te […]
Marcel van Roosmalen: Horeca-beleefdheid
We aten bij het Huis met de Pilaren in Bergen. Jacques Brel trad er in 1964 op, het was niet helemaal zijn ambiance. Geschreeuw, gedoe. Michel van café-restaurant De Avonden en zijn vriendin en een vriend en diens vriendin zaten er […]
Henk Spaan: Knokken
In een zomer waarin pubers uit het Gooi in Knokke-Heist de beest uithingen tot en met het ‘kopschoppen’ van een Belgische agent, hadden in Den Haag de Marokkanen het weer eens gedaan. En Rutte maar beweren dat er in Nederland […]
Marcel van Roosmalen: Besmet
Een vriend stuurde een foto van café-restaurant Frankendael, waar we honderd keer of vaker koffie dronken, maar nu nooit meer. Ik heb daar vaak geprobeerd te werken, de gedachte was dat het leven dan op me af kwam, maar het […]
Henk Spaan: Anarchistisch Amsterdam
Na drie maanden van deels gedwongen, deels vrijwillige lockdown in Frankrijk, liep ik vorige week in de Albert Heijn op IJburg. Al snel zag ik dat ik de enige was met een mondkapje op. Wie waren hier nu de uitslovers, […]
Marcel van Roosmalen: Hiroshima
Ik kwam de afgelopen tijd met enige regelmaat in Studio Desmet. Ze doen daar nu radio en televisieopnames, de sfeer is er altijd gemoedelijk. Decors blijven er ook na een programma nog even hangen.De eerste keer dat ik er kwam […]
Henk Spaan: Geen friet
Laatst nam ik een patatje bij de kraam van Eiburgh Snacks. (Wie hier in Oost nog friet durft te zeggen moet het helemaal zelf weten. Zo slaag je nooit voor je inburgering.) Aan de muur bij Eiburgh hingen talloze artikelen […]
Marcel van Roosmalen: De kudde
‘Kijk een boa,’ zei mijn dochter van drie. Ze kan de koeien al van de schapen onderscheiden en dus ook de boa’s van de gewone mensen. ‘Wat veel boa’s, hè?’ ging ze verder. ‘Een hele kudde.’Het waren inderdaad veel ambtenaren […]
Henk Spaan: Ab Osterhaus
Ik zit vaak op de hometrainer in mijn werkkamer. Op de televisie kijk ik intussen naar oude wielerkoersen en oude snookerwedstrijden op de Duitse Eurosport. Het leidt een beetje af want fietsen op een hometrainer is nog saaier dan snooker. […]
Marcel van Roosmalen: Vooruitgang
Als ik een lelijke flat passeer moet ik altijd aan mijn ouders denken. Ze kwamen uit Oirschot en Middelbeers, dorpjes in Noord-Brabant. Toen mijn vader een baan kreeg verhuisden ze in 1966 naar een nieuwbouwwijk in de stad. Daar in […]
Bak vol patat
Bij IJmuiden is een veer van het Amsterdamse GVB dat je met auto en al over het Noordzeekanaal zet. Er kwam een man naar me toe met een betaalapparaat. Het apparaat haalde 1,30 euro van mijn rekening af. Hoe houden […]
Marcel van Roosmalen: Heupen
Je ziet het wel meer bij mensen die lang bij elkaar zijn, dat de een de ander wordt en andersom. Ik zat laatst bij café Kuijper op het terras, dat is daar heel normaal in de winter, toen mijn oude […]
Henk Spaan: Knetterstoned
Laatst stond er in Het Parool dat Zeeburgereiland saai was. Ik voelde me aangesproken. De Magere Brug op zaterdagmiddag is niet saai, nee hoor. Met veertig Japanners slingerend op een fiets is het heel opwindend om te proberen uit het ziekenhuis te […]
Column Henk Spaan: Eten zonder sommelier
Zelden eet ik nog in een sterrenrestaurant. Dat de dode chef Bocuse na zijn overlijden ook nog een Michelinster is kwijtgeraakt, doet me niks. Ooit probeerde ik er te reserveren, wat pijnlijk mislukte: nergens word je zo arrogant op je […]
Column Marcel van Roosmalen: Rijmen
Café De Avonden, nog gevrijwaard van de complete verhipstering van Amsterdam-Oost, is ontdekt door de media. Iedereen die op een gemakkelijke manier een prettig volkse uitstraling wil, steekt er tegenwoordig zijn neus in het glaasje. Alberto Stegeman zat er voor […]
Marcel van Roosmalen: Spontaan
We hadden de kinderen in de auto gepropt en weer uitgeladen op het parkeerplaatsje van Polder, het restaurant waar we vroeger op zondag altijd koffiedronken. Er was niets veranderd. De ober had nog steeds dezelfde humor, de espresso was er […]
De Stille Stad: Wakende Klaas
Zijn naamgenoot is alweer met de boot naar warmer oorden vertrokken, maar de echte Klaas blijft het hele jaar. Dat doet-ie al sinds 1887, toen de Heilige Nicolaaskerk werd gebouwd. In 2012 was het feest, want toen werd de kerk […]
Henk Spaan: Uit de bocht bij Landmarkt
Als ik een lijst moest maken met alles wat ik vroeger niet mocht, was dit stukje vol voordat ik het wist. Op het gevaar af voor ouwe zak te worden versleten, nu iets over dingen die kinderen tegenwoordig wél mogen. Met name […]
Marcel van Roosmalen: Op transport
In Betondorp was altijd wel iemand zijn kat kwijt, de meeste kwamen nooit meer terug. Begrijpelijk wel: die woningen waren veel te klein voor een dier, en in de binnentuinen was altijd wel een bejaarde die uit eenzaamheid alles voerde. […]