Repareren is hip en happening

Duurzamer leven, verzet tegen de wegwerpmaatschappij. In De Meevaart aan de Balistraat vertelt monteur Edward: “De meeste bezoekers van het Repair Café hebben een smalle beurs. Al komen er ook steeds meer twintigers en dertigers die het doen omdat ze duurzamer willen leven.”

Contouren van Baggerbeest, het eerste gebouw in de Sluisbuurt

Om van de Sluisbuurt een levendige wijk te maken begint het Baggerbeest deze zomer, als cultureel ankerpunt, nog vóór er enige andere voorziening op de zandvlakte is. “We willen vanuit de broedplaats bouwen aan het sociale weefsel van de wijk. Zo komt hier het Sluislab van Hogeschool InHolland. Daarin werken studenten aan activiteiten gericht op sociale binding in de Sluisbuurt. Iedereen die hier komt te wonen is pionier. Niemand kent elkaar. Dan is het fijn als er initiatieven zijn waardoor je elkaar beter kunt leren kennen. Dat helpt enorm bij de opbouw van een nieuwe stadswijk.”
Lees het artikel op debrugkrant.nl

‘Het Lloyd Hotel was een plek waar alles kon’

Hij was negentien jaar het gezicht van het Lloyd Hotel aan de Oostelijke Handelskade. Eind vorig jaar nam Piet Boogert afscheid. Dat is tevens een afscheid van een tijdperk. Zomer 2023 opent de nieuwe eigenaar de deuren van het Lloyd Hotel.
“Een unieke plek, omdat het een plek was waar alles kon en waar iedereen welkom was. Met 1 tot en met 5 sterren-kamers, allemaal onder één dak.”
Lees het interview op debrugkrant.nl

Een boekhandel is wat ze het liefste wilden

Biertjes drinken na de wedstrijd in de kantine van voetbalclub WV-HEDW, zo is het begonnen. Sanne Fase en Sharon Perlee, teamgenoten, bespraken daar wat ze écht wilden met hun leven. De een werkte bij de gemeente Amsterdam, de ander aan de UvA. Niet verkeerd, maar niet wat ze zochten. En ja, hun droom bleek overeen te komen. Een boekhandel, dát is wat ze het liefste wilden. “We delen onze liefde voor literatuur,” vertelt Sharon aan de koffietafel in de Java Bookshop. Lees verder op debrugkrant.nl

Steeds meer dak- en thuisloze jongeren zwerven door de stad. Elke dag weer dezelfde vraag: waar slaap ik vannacht?

“Ik begeleid 61 dak- en thuisloze jongeren. Ja dat is veel, maar ik weet bijna niet anders. Sinds ik hier werk, zijn er steeds weer pieken. Gelukkig kan ik veel voor jongeren doen. Voor de één kan ik een uitkering regelen, de andere kan ik loodsen naar werk of onderwijs. De jongen in de auto kan binnenkort beginnen als magazijnmedewerker, dat hebben we via een jobcoach kunnen regelen. Hopelijk kan hij weer een nieuwe start maken.”

Binnenkort gaat het pontje Zeeburgereiland-Sporenburg varen

Ja, de pont komt er, daar is niets meer aan te veranderen, maar echt blij zijn Judith en Amos, bewoners van de J.F. van Hengelstraat, er niet mee. Aan de rand van het Tegelbergplein, de aanlandingsplek op Sporenburg, bekijken ze hoe de voorbereidingen vorderen.
Ondertussen klinken er op Zeeburgereiland, aan de andere kant van het water, heel andere geluiden. “Ik heb de petitie getekend dat er een pont moest komen,” vertelt een voorbijgangster die haar hond uitlaat.

Kop van Java-eiland, de mooiste uitwaaiplek van Amsterdam

De verrommeling duurt eigenlijk al twintig jaar, vervolgt Kommerij. “De rest van Java-eiland ligt er prachtig bij, maar de kop lijkt te zijn vergeten. Er zijn duizenden plannen geweest, de laatste zo’n vier jaar geleden. Toenmalig wethouder Eric van den Burg zette toen in op een stadspark in combinatie met een brug naar Noord. Die brug komt er nu vanaf het Azartplein, maar over het stadspark hoor je niemand meer.”

Wildzwemmen moet ingeperkt worden, maar: ‘Ik word gelukkig als ik in open water zwem’

Juul: “Kijk eens hoe vrolijk mensen worden van zwemmen in open water. De gemeente Amsterdam mag dat meer faciliteren. Leg bijvoorbeeld meer ballenlijnen in het water. Zodat iedereen weet: daar is het veilig zwemmen.”
Casper: “Zwemmen in open water is heerlijk, maar zorg ervoor dat je zichtbaar bent. Ik zwem altijd met een oranje drijfboei. Ik heb liever niet dat een boot mij over het hoofd ziet.”
Ingrid: “Ik word gelukkig als ik in open water zwem. Het geeft me een diep gevoel van vrijheid. Ik hoop niet dat de gemeente gaat overreguleren. Uiteindelijk ben je als zwemmer zelf verantwoordelijk voor wat je doet.” 

FIXbrigade helpt je energierekening omlaag te krijgen: ‘Je schrikt ervan hoe verwaarloosd sommige huizen zijn’

Francis Langedijk schaamt zich soms kapot als hij bij bewoners in Oost binnenkomt. “Dan vraag ik of ik de cv-ketel mag inspecteren, en dan blijkt dat de druk op nul staat. Geen verwarming dus. De bewoonster zegt dan dat het heel koud in huis is. Snap ik! En als ik dan kijk wanneer die ketel voor het laatst door een installateur is gecontroleerd: 2011. Daarna nooit meer.”

De sloop van Oost – veel mooie oudbouw verdwijnt

De afgelopen jaren zijn er honderden woningen in Oost gesloopt. Van alle stadsdelen gaat Oost het slechtst om met haar historisch erfgoed, menen onderzoekers Ronnes en Van Elburg. Neem het rijtje aan de Ringdijk. Eén van die panden is een gemeentelijk monument, de andere vier niet, daarvoor ligt nu een sloopplan klaar.

De terreur van de bladblazers

“Door het herfstblad weg te blazen, ontneem je voedingstoffen aan de bodem. Bladeren hebben een functie in de natuur, ze worden afgebroken door allerlei beestjes, schimmels, bacteriën. Dat komt ten goede aan tuin, stadspark of de berm. Je stimuleert er het bodemleven mee. Opgehoopte herfstbladeren vormen slaap- en overwinterplekken voor egels en muisjes, vogels keren blaadjes om op zoek naar insecten.”