De intocht van Sinterklaas moet op de schop. De oude man scheen op een boot over de Amstel naar het Stadhuis te zijn gevaren en daarna een rondvaart door de grachten te hebben gemaakt. Langs de kant stonden veel Engelse, Italiaanse en Franse jongeren die net uit de coffeeshop waren gekomen. Er hing een wietgeur van jewelste.
‘Kijk, Sint,’ zei een van de Pieten.
Goede raad was duur. Mijn vrouw durfde ik niet meer lastig te vallen. Dit probleem moest ik helemaal zelf zien op te lossen.
Ik vulde de emmer in de douche.
Soms kon je merken dat ik vwo had gedaan. Weliswaar een jaar of acht, maar toch.
‘Vanuit mijn raam zie ik soms kinderen van een aanlegsteiger in het Buiten IJ springen. Er zijn mensen die hun neus ophalen voor zwemmen in open water. Zij denken dat een zwembad schoner is. Ik denk het niet. ‘
‘Bij ons op Zeeburgereiland is een middelbare school gekomen met het stempel ‘conceptschool’ erop. Ze geven daar geen cijfers, de leerlingen hoeven geen toetsen te maken en huiswerk is er geloof ik ook niet bij.’
‘De garage onder het plein voor ons flatgebouw keurde ik af: geen geschikte schuilkelder. Er mag niet eens een ziekenauto over het plein heen rijden. Veel te grote kans op instorting. Dat is het nieuwe bouwen. Vederlicht materiaal gebruiken ze zonder draagkracht, een mooie metafoor voor ons landsbestuur.’
Er bleef maar een heel klein poepspoortje achter op het witte laken.
In de auto zit ik altijd op scherp.
‘Ruik je dat?’
‘Ik ruik niks,’ zegt de kattenliefhebber.
column Henk Spaan
‘Wie zich verveelt gaat bierbrouwen. Jonge mannen die geen boeken lezen, gaan bierbrouwen. En dan worden ze professional en voordat je het weet staat hun bier bij de Albert Heijn. Het nieuwe normaal is bierbrouwen.’
Spaan woont sinds vier jaar op Zeeburgereiland, in de seniorenflat die model stond voor het boek. Gaat het er daar net zo aan toe als in het boek? “Mwa, ze hebben het wel vaak over ‘verbinden’, dat zijn termen waar ik jeuk van krijg.” Hij voelt zich natuurlijk wel gezegend met zijn schrijvende beroep, iets wat hij het liefst zo lang mogelijk wil blijven doen. “Schrijven is voor mij mijn leven lang het belangrijkst geweest. Het is een heel bevredigend gevoel om ’s morgens te beginnen met het schrijven van 500 woorden. Daarna ligt de dag voor je open.”
‘Verder herinner ik me alleen maar rustgevende, magische momenten op de rand van haar bed, zo rustgevend dat ik soms in slaap viel van mijn eigen stem. Niet dat al het aangeboden materiaal in goede aarde viel: Pinkeltje vond ze niks, evenmin als Pietje Bell en Alleen op de Wereld.’
‘Trek aan de fok,’ schreeuwde ze. Ik trok aan de fok die de volle wind ving. Opeens gingen we veertig kilometer per uur en hingen we schuin. Uit doodsangst liet ik de fok los.’ Toch kijkt Henk Spaan met afgunst naar buiten, naar die gijpende mensen en hun zeilboten.
Door onduidelijkheid in een brief van Hugo de Jonge worden nu ook kantoorbediendes in ziekenhuizen met voorrang ingeënt tegen corona. Als Hugo de Jonge zich zou bemoeien met een tewaterlating, sloeg het schip al om terwijl het nog van de […]
In het hart de Brug die op 28 oktober 2020 verschijnt, vind je de tiende editie van LEEF!, de woonspecial van Amsterdam. Met onder meer nieuws over de pont Zeeburgereiland-Sporenburg en een interview over hypotheken in deze tijd. Over de […]
Ik zit vaak op de hometrainer in mijn werkkamer. Op de televisie kijk ik intussen naar oude wielerkoersen en oude snookerwedstrijden op de Duitse Eurosport. Het leidt een beetje af want fietsen op een hometrainer is nog saaier dan snooker. […]
Bij IJmuiden is een veer van het Amsterdamse GVB dat je met auto en al over het Noordzeekanaal zet. Er kwam een man naar me toe met een betaalapparaat. Het apparaat haalde 1,30 euro van mijn rekening af. Hoe houden […]
Laatst stond er in Het Parool dat Zeeburgereiland saai was. Ik voelde me aangesproken. De Magere Brug op zaterdagmiddag is niet saai, nee hoor. Met veertig Japanners slingerend op een fiets is het heel opwindend om te proberen uit het ziekenhuis te […]
Zelden eet ik nog in een sterrenrestaurant. Dat de dode chef Bocuse na zijn overlijden ook nog een Michelinster is kwijtgeraakt, doet me niks. Ooit probeerde ik er te reserveren, wat pijnlijk mislukte: nergens word je zo arrogant op je […]
Als ik een lijst moest maken met alles wat ik vroeger niet mocht, was dit stukje vol voordat ik het wist. Op het gevaar af voor ouwe zak te worden versleten, nu iets over dingen die kinderen tegenwoordig wél mogen. Met name […]
Mijn energieleverancier met een naam als een Zweeds matrassenmerk schreef in één klap 715 euro van mijn rekening af. Wat doe je? Je belt de klantenservice in de wetenschap dat die wordt bemand door vrouwen die een geplastificeerd protocol voor […]
Gisteravond at ik in een restaurant in de Jordaan waar ze eendenlever met toast op het menu hadden. Ik besprak met mijn disgenoot de gevaren van het openlijk trotseren van de publieke opinie. Ik beperk het eten van eendenlever tot […]
Gezien het onderwerp van deze krant, LEEF, leidde mijn geheugen me terug naar ons eerste huis in de stad. Mijn ouders kwamen uit Haarlem, verhuisden na hun huwelijk naar een dorp in Noord-Holland en na een jaar of tien tussen […]
