Column

Henk Spaan: Knetterstoned

Laatst stond er in Het Parool dat Zeeburgereiland saai was. Ik voelde me aangesproken. De Magere Brug op zaterdagmiddag is niet saai, nee hoor. Met veertig Japanners slingerend op een fiets is het heel opwindend om te proberen uit het ziekenhuis te blijven. Als de Japanners weg zijn komen er vijftig Italianen die niet kunnen fietsen.
Op het Rembrandtplein is het ook niet saai: vrijgezellenparty’s uit Liverpool, Glasgow en Manchester te over met schreeuwende muilen onder lage voorhoofden, te dronken om stoned te kunnen raken, of omgekeerd. Noem het maar saai.
De gemeente gaat iets doen aan dat saaie Zeeburgereiland. We kregen een brief. Eerder heb ik hier al de aandacht gevestigd op het geplande bedrijventerrein met zijn voorkeur voor ‘groen en kleine dieren’. Nu overweegt men naast de afvalbelt en het parkeerterrein van P&R, een ‘recyclepunt’ en een ‘hulpwarmtecentrale’ te bouwen, maar wel ‘regenbestendig’ anders gaat het niet door. 
Laten we ook het voorgenomen politiebureau niet vergeten.
Het grootste voordeel van het politiebureau is de vestiging, op aandrang van stadsdeel Oost, van een coffeeshop. In de Molukkenstraat geeft zo’n nering in drugs maar overlast.
Dus wat krijgen we allemaal, grenzend aan vijftig vuilcontainers?
Een parkeerplaats, een hulpwarmtecentrale, een bouwmarkt, een recyclepunt, een politiebureau en een coffeeshop.
Met één klap is de saaiheid van de baan.
En dan zou ik de beoogde sportschool en een broedplaats voor kleine dieren nog vergeten. 
Herstel: hiermee zal men een broedplaats voor kunstenaars bedoelen.
Kunstenaars werken niet meer eenzaam op een zolderkamer, dat was vroeger zo: nu inspireren ze elkaar in broedplaatsen. (Alleen ambtenaren kunnen het woord nog uit hun strot krijgen.) 
We komen terug op de coffeeshop. Wat een formidabel idee van het stadsdeel, dat zelf meldt hoe gunstig de ligging vlak bij het politiebureau kan werken. Ook al zijn politiebureaus tegenwoordig na vijf uur onbemand.
Ik voeg eraan toe: vergeet vooral de klandizie van twee vlak bij de coffeeshop gelegen scholen niet. En de senioren uit de Akropolistoren. Voor hen is de coffeeshop achter hun rollators en met hun scootmobielen gemakkelijk te bereiken. Kijk Saar Boerlage daar eens knetterstoned over het plaveisel schrijden.