Buurman W. was een weekje naar Rome. Met het hele gezin hebben we voor zijn kat en plant gezorgd. Hoe goed kennen we de buurman nou helemaal? Niet zo goed eigenlijk, als je er over nadenkt. We weten hoe hij heet, waar hij werkt en dat hij alleen woont. Maar we komen eigenlijk nooit bij hem over de vloer en de diepere betekenis van het leven bespreken we ook nooit.
Toch zorgen we voor zijn kat en plant. Dat doen we omdat buurman W. een bekende vreemdeling is. We weten dan misschien niet zoveel van hem, maar we hebben ons keurig voorgesteld toen hij naast ons kwam wonen, we groeten elkaar bij de lift en een keer per jaar kletsen we op de buurtbarbecue. Zo word je een bekende vreemdeling.
Eerlijk gezegd vind ik het een prima manier van samenleven met elkaar. Ik moet er niet aan denken dat ik een keer in de week koffie moet drinken met de buurman. Of alle wedstrijden van het Nederlands Elftal samen met hem moet bekijken. Een goeie buur is beter dan een verre vriend, maar als het niet meer uitmaakt, dan kan het heel beklemmend worden.
Sommige onderzoekers beweren wel eens dat al die buurtbarbecues en straatfeesten geen enkel effect hebben. Het is maar wat je ervan verwacht. Het is al mooi als mensen van elkaar bestaan weten en elkaar groeten bij de lift. Dat is nog geen vriendschap voor het leven, inderdaad. Het helpt wel als je een weekje naar Rome gaat en je kunt elkaar nog eens ergens op aanspreken zonder dat gelijk de pleuris uitbreekt. Lijkt me winst.
Wethouder Jan Hoek