Zaterdag 10 juni gaat voor de zesendertigste keer D-Day los, het grootste rock-’n-rollfestival van Amsterdam, met optredens van vijf bands. Op het festivalterrein staan veertig marktkraampjes met onder meer vinylplaten, retrokleding en alles wat betrekking heeft op de fifties, zoals Amerikaanse oldtimers en motoren.
Ten oosten van Zeeburgereiland kun je straks vijf drijvende eilanden zien liggen. Het zijn natuureilandjes, bedoeld als tussenstop voor dieren die van het ene naar het andere groengebied willen trekken. Denk hierbij aan otters, ringslangen, waterspitsmuizen en meervleermuizen.
De zogenoemde beeldentuin van Theo Niermeijer op Zeeburgereiland moet blijven bestaan vindt journalist Wietse Schmidt, maar hij voelt zich een roepende in de woestijn.
Om van de Sluisbuurt een levendige wijk te maken begint het Baggerbeest deze zomer, als cultureel ankerpunt, nog vóór er enige andere voorziening op de zandvlakte is. “We willen vanuit de broedplaats bouwen aan het sociale weefsel van de wijk. Zo komt hier het Sluislab van Hogeschool InHolland. Daarin werken studenten aan activiteiten gericht op sociale binding in de Sluisbuurt. Iedereen die hier komt te wonen is pionier. Niemand kent elkaar. Dan is het fijn als er initiatieven zijn waardoor je elkaar beter kunt leren kennen. Dat helpt enorm bij de opbouw van een nieuwe stadswijk.”
Lees het artikel op debrugkrant.nl
Wie de politie iets wil vertellen, klein of groot, komt terecht in de schaduwwereld van een anoniem callcenter. De rest zien ze wel in de bunker waar de camerabeelden worden uitgekeken.
Lees het hele stuk op debrugkrant.nl
De ambtenaar deed namens zijn wethouder een keiharde belofte aan de bewoners. De wethouder deed een voorstel aan de gemeenteraad waarin van deze belofte geen spoor terug te vinden was. De raad vond het allemaal wel best en ging zonder discussie akkoord met het voorstel. Een bewoner begreep het niet meer en stapte naar de rechter. De rechter gaf de bewoner gelijk en…
Ja, de pont komt er, daar is niets meer aan te veranderen, maar echt blij zijn Judith en Amos, bewoners van de J.F. van Hengelstraat, er niet mee. Aan de rand van het Tegelbergplein, de aanlandingsplek op Sporenburg, bekijken ze hoe de voorbereidingen vorderen.
Ondertussen klinken er op Zeeburgereiland, aan de andere kant van het water, heel andere geluiden. “Ik heb de petitie getekend dat er een pont moest komen,” vertelt een voorbijgangster die haar hond uitlaat.
Restaurant Amsterdam blinkt ook uit met zijn patat. Het zijn dunnere staafjes dan wat je in de snackbar krijgt, dus al snel knapperig van zichzelf. Een dun patatje schroeit nu eenmaal sneller dicht.
Hier om de hoek hebben we Eiburgh Snacks. Goeie patat. De buurt stond op stelten omdat de gemeente had gezegd dat Eiburgh Snacks weg moest. Uit protest ben ik er meteen een patatje gaan eten, hoewel ik de snackbarleeftijd te boven ben.
In de Sportheldenbuurt op Zeeburgereiland zijn 75 ‘boomparken’ aangelegd: kleurrijke planten in de ruimtes rondom bomen. Buurtbewoners zijn verantwoordelijk voor het onderhoud.
De organisatie: “Laten we alles op alles zetten om van Kaap Oost een bedevaartsplaats te maken. Een plek waar vrede, vrijheid, tolerantie en liefde tomeloos gevierd gaan worden.”
De tijdelijke pont tussen Zeeburgereiland en de Kop van Sporenburg zou in september van dit jaar gaan varen, maar dit is uitgesteld naar begin 2023. De vertraging wordt veroorzaakt door een langere levertijd van het staal dat nodig is voor de constructie van de aanlegplekken.
‘Dit lichtvoetige, ritmische ontwerp is een absolute tegenpool van minder geslaagde huizen in de directe omgeving. Recht tegenover de Freebooter staat bijvoorbeeld een bijzonder ontwerp met een, op het eerste gezicht, elegant gebogen glasgevel. Bij nadere beschouwing is die glasgevel niet meer dan een keiharde scheiding tussen binnen en buiten.’
Er treden vier bands op, er staan veertig marktkraampjes met onder meer vinyl, retrokleding en veel meer. Op het festivalterrein staan tientallen Amerikaanse oldtimers geparkeerd. Voor zo’n lekkere vetkuif staan er bovendien kappers en barbiers voor je klaar.
Normaal is een daling ongeveer van 20 centimeter over 30 jaar, maar in de Sluisbuurt is die daling naar verwachting 30 tot 50 centimeter extra.
Mogelijk gevolg hiervan is dat de straten en pleinen verzakken, en kabels en leidingen – riolering, warmtenet en het supersonische ondergrondse afvaltransport – kunnen breken, knappen of losschieten.
‘Vanuit mijn raam zie ik soms kinderen van een aanlegsteiger in het Buiten IJ springen. Er zijn mensen die hun neus ophalen voor zwemmen in open water. Zij denken dat een zwembad schoner is. Ik denk het niet. ‘
‘Bij ons op Zeeburgereiland is een middelbare school gekomen met het stempel ‘conceptschool’ erop. Ze geven daar geen cijfers, de leerlingen hoeven geen toetsen te maken en huiswerk is er geloof ik ook niet bij.’
‘De garage onder het plein voor ons flatgebouw keurde ik af: geen geschikte schuilkelder. Er mag niet eens een ziekenauto over het plein heen rijden. Veel te grote kans op instorting. Dat is het nieuwe bouwen. Vederlicht materiaal gebruiken ze zonder draagkracht, een mooie metafoor voor ons landsbestuur.’
Het Baggerbeest zorgt als eerste gebouw in de Sluisbuurt straks voor horeca, werkplekken voor kunstenaars, workshoplokalen en productieruimten.
Een voedselbos wordt meegenomen in de bestemmingsprocedure voor de Oostpunt van Zeeburgereiland. Maar er zijn ook andere ruimteclaims.
Sara van Gorp is de chef van Mezza, het magazine van het AD en zeven regionale kranten. Ze woont op Zeeburgereiland. “De skatebaan heeft reuring gebracht op het eiland. Het was hier altijd een dooie boel en nu gebeurt er wat.”
