Alex Klusman werd geboren in Zambia en woont in Durgerdam. Hij is voorzitter van voetbalclub DRC (Durgerdam Racing Club). We spreken elkaar in de kantine, waar Alex zwarte voetbalkantinekoffie schenkt. Buiten zien we twee voetbalvelden en een weiland met koeien. Vragen stellen is amper nodig; Alex vertelt enthousiast over alle ontwikkelingen. Zijn hond luistert mee.
“Ik trof hier in 2012 eigenlijk een chaos aan. Ik bracht mijn zoontjes bij de mini’s en daar stond één trainer met veertig jeugdspelers. Hij keek opzij en vroeg: ‘Wil iemand me alsjeblieft helpen?’ Mijn vrouw duwde me het veld op en ik ben er niet meer vanaf gegaan. Al snel coördineerde ik het jeugdvoetbal, in 2015 werd ik voorzitter. Ik heb trainerscursussen gevolgd en train nog steeds hetzelfde jeugdelftal Onder-13, van mijn oudste zoon. We spelen hoofdklasse, daar ben ik trots op. Wie tijd vrijmaakt, kan snel vooruitgang boeken. Ik kopieer oefenstof van Ajax, waar mijn jongste zoon speelt. De discipline van jeugdspelers moet naar mijn mening omhoog, er heerst een D66-cultuur rond de trainingen. Ik heb de jongens verplicht te douchen. Ze houden dan allemaal hun onderbroek aan.”
“Professionalisering vind ik belangrijk. Ik wil met meer gediplomeerde jeugdtrainers het niveau verhogen en aansluiting vinden tussen jeugd en eerste elftal. Zes jaar terug was dit een speeltuinvereniging. Als je een voetbalclub pretendeert te zijn, moet je ze leren voetballen. Nu dragen alle jeugdtrainers een DRC-jas en willen we een visie ontwikkelen over hoe we voetballen: kick and rushof juist collectief druk zetten? Er voetballen hier veel slimme mensen, dus dat kan best. DRC is wel een soort reservaat hoor, hockey zonder stokkie. We willen graag een afspiegeling van Amsterdam worden. Ik vind het verschrikkelijk om een geheel wit team te hebben dat bang is om tegen grote donkere jongens te voetballen. Bereikbaarheid is ons grote probleem. Oudere jeugdspelers en stagiair-trainers uit Amsterdam-Noord of IJburg haken af; die willen niet drie kilometer lopen vanaf een bushalte in Schellingwoude. We hebben 450 leden, waarvan zeker een kwart uit Durgerdam komt. Enkele jaren terug liepen in het eerste geen bekenden, inmiddels meer jongens uit de omgeving. Ook bieden we sinds vier jaar damesvoetbal. We hebben een groot 35+ team; de gillende voetbalmoeders van toen laten nu zelf zien wat ze kunnen.”
“Ons eerste veld is sinds tweeënhalf jaar kunstgras, het grasveld is prachtig gerenoveerd, de kleedkamers zijn vanbinnen opgeknapt en er komt een nieuw pupillenveld. Vernieuwing geeft altijd wat weerstand. Sommige veteranen vonden kunstgras niks, maar klagen nu als ze op gewoon gras moeten. Overigens zijn dat brave mannen die komen opdraven voor iedere bardienst. Verder hangen er buiten borden dat wij rookvrij zijn. Dat is vooralsnog alleen bij jeugdwedstrijden. Later willen we volledig rookvrij worden. Dat heeft tijd nodig, maar deze maatschappelijke trend is niet te keren.”