Nieuws

Jeroen Bronswijk (SP): ‘Soms duren de vergaderingen maar 10 tot 15 minuten’

Wie is Jeroen Bronswijk? In tegenstelling tot de andere fractievoorzitters in Oost is er over de SP’er bitter weinig te vinden op het wereldwijde web. Een kennismaking dus en een kritische noot aan de bestuurscommissie.

“Ik denk dat ik van alle bestuurscommissieleden het langst in Oost woon,” begint de SP’er ons gesprek ferm. “Ik ben geboren in het OLVG en zat op de Lidwinaschool. Daarna gingen mijn ouders naar Noord, maar zodra het kon ging ik terug naar de stad. Ik woonde even in West maar vooral op allerhande plekken in Oost. In het dagelijks leven begeleid ik ex-verslaafden die uit de kliniek komen om weer zelfstandig en zelfredzaam te worden.”

Bronswijk was al jaren lid van de SP maar werd pas politiek actief nadat hij met medebewoners had geprotesteerd tegen de Amstelcampus tegenover zijn toenmalige huis in de Swammerdamstraat.
“Bij de verkiezingen daarna vroeg ik mij af waarom de SP niet mee deed in Oost. Toen ben ik samen met wat andere mensen die kar gaan trekken en in 2006 werden we nog verkozen ook.” In 2012 stond van Bronswijk op eigen verzoek op een onverkiesbare derde plaats, maar doordat al zijn collega’s naar de eerste kamer en de centrale stad gingen werd hij alsnog fractievoorzitter.

We zitten in Café Genieten, op de hoek van het stadsdeelkantoor in Oostpoort. Waarom wilde je hier afspreken?
“Het lijkt een gewoon café, maar er werken mensen met een achterstand op de arbeidsmarkt. Wij hopen dat het kan blijven bestaan. Het hoofdkantoor – zoals we de centrale stad hier wel eens noemen – wil het aan een andere uitbater geven. Alles in Amsterdam moet op zijn minst kostendekkend zijn. De mensen die hier werken zijn er gelukkig en wij willen ze graag een kans geven in de samenleving te participeren. We hebben als bestuurscommissie bij de centrale stad aangegeven dat we deze plek willen behouden. Er is uitstel verleend en nu is het afwachten.”

Zoals zo vaak…
“Ja, we hebben minder bevoegdheden en brengen slechts advies uit. Vaak komt daar niet zoveel uit, behalve laatst bij de Borneokade, waar we zo massaal in actie zijn gekomen dat er een streep door dat plan ging. Verder wachten we vaak af en gebeurt er niet zoveel.”

Is het nog uit te leggen aan burgers dat de bestuurscommissie duurbetaald zit af te wachten?
“Ojee zit ik mijn eigen graf te graven? Hahaha. Ik kan niet namens de rest van de bestuurscommissie spreken, maar ik word niet duur betaald, want ik draag zo’n zeventig procent wat ik krijg af aan de partij. De vraag of de bestuurscommissie duur is, wordt heel vaak gesteld. Ik moet oppassen wat ik zeg, want de SP is officieel tegen de stadsdelen, maar toch denk ik dat er veel betrokken mensen zijn en dat het ondoenlijk wordt als alle Amsterdammers zich tot de centrale stad gaan richten. De commissieleden krijgen zo’n vijftienhonderd euro bruto per de maand. Vroeger zaten we met zijn vijfentwintigen, dat was wat veel. Maar dat is mijn persoonlijke mening, het was sowieso te veel.”

De SP is een actiepartij. Hoe zit het met de actiebereidheid in Amsterdam-Oost?
“De SP gaat traditioneel langs de huizen waar het verval groot is. Alleen zetten wij niet meer in op sloop en nieuwbouw, want dat gaat altijd gepaard met de ontbinding van het huurcontract en een dubbele of driedubbele huur voor de nieuwe woning. We zetten in op renovatie. We hebben ons net met het Sumatraplantsoen beziggehouden en nu met Jeruzalem (in Tuindorp Frankendael, red.). Veel bewoners komen knel te zitten. Maar ik moet eerlijk zeggen dat wij hier als politiek weinig aan kunnen doen, en actievoeren voor individuele huurders kan niet.”

Maar voor hele blokken kun je toch wel wat doen?
“Coöperaties voeren eigenlijk een uitrookbeleid. Ze kijken waar de woningen niet best zijn en huren laag. Ze maken een plan en nemen daar jaren voor. De groep bewoners die het kan betalen vertrekt, en de bewoners die achterblijven hebben een probleem dat eigenlijk niet op te lossen is. Ze krijgen misschien wel huursubsidie voor een nieuwe woning maar het is voor bewoners beter om een lage huur te hebben, dan weten ze echt waar ze aan toe zijn.”
“Ik ben nu ook bezig met woningen voor de leden van het Jeugd Preventie Team. Zij kunnen geen woning krijgen omdat ze een strafblad hebben. Waarom worden zij niet ondersteund terwijl ze van zo ver komen en zich nu voor de buurt inzetten? Ik probeer dat bij de centrale stad aan te kaarten.”

Wonen dus. Wat staat er verder op de agenda?
“Zoals je weet zijn veel bevoegdheden door Den Haag over de schutting van de gemeente gegooid…”

Kun je iets doen als voelspriet van de gemeenteraad?
“We discussiëren vooral binnen de SP, wat we in de bestuurscommissie doen is vooral…”

(Lange stilte en lachend)

… twee keer per maand vergaderen.”

En dan?
“Woon er maar eens een bij. Ze zijn soms in tien tot vijftien minuten klaar… We openen, hameren wat af en sluiten weer. Of maak ik het nu erg negatief?”

Het klinkt best dramatisch, ja. Mensen krijgen er vijftienhonderd euro voor…
“Nou ja, er zitten vergaderingen tussen met een vrij lege agenda. Er zijn ook stukken die we moeten lezen en waar we advies over moeten uitbrengen. We hebben ook technische sessies met ambtenaren. Maar ik merk wel dat de vergaderingen vlotter verlopen sinds we minder te beslissen hebben. Vroeger werden we juist overladen met stukken, te veel om grondig te kunnen lezen. Ik ben wat dat betreft wel blij met die oren-en-ogenfunctie nu. We kunnen dingen op de agenda zetten.”

Serie: Politieke kopstukken van Oost – deel 5.
Meer Kopstukken.