Net als je het allemaal even niet meer weet en je je smartphonetaskend door een grijze achternamiddag probeert te ploeteren, hoor je je jongste dochter aan haar vader vragen:
‘Hoe ben jij geboren?’
Meestal vraagt ze zulke dingen aan mij. Maar ik omdat ik zo druk was met die telefoon…
‘Uit je oma,’ antwoordde pappa, altijd een beetje ongemakkelijk bij dit soort vragen.
‘O,’ zei ze, ‘en oma dan?’ Vader kuchte. ‘Die heeft ook een moeder, net als iedereen.’
‘Maar heel lang geleden dan?’
‘Eh ja, eh… hoe zal ik dat nu eens uitleggen. Dat heeft te maken met de evolutie. Kijk, onze voor- voor- voor- ouders komen uit de apen, daaruit zijn we ontstaan.’
‘Ja maar,’ (onze jongste is van de club ‘de onderste steen moet boven’), ‘waar zijn de apen dan uit gekomen?’
Ik hield mijn adem in. Maar toen pappa iets zei over de oerknal en dat uit niets niet zomaar iets kan ontstaan, nam dochter daar tot mijn verbazing genoegen mee. Ze ging weer ‘met de barbies’.
Of ze er iets van had begrepen? Ja hoor. ’s Avonds in bed vatte zij haar vaders betoog nog eens fijntjes samen. ‘Mamma, pappa zegt dat ik uit een aap kom.’
Ik geloof dat ik mijn werkzaamheden in de toekomst toch wat vaker zal moeten onderbreken.