Kijk, opvoeden is best makkelijk als je kind altijd goed gemutst is, als je precies begrijpt waarom je kind sommige dingen doet (of steeds maar niet), en verder een lekker intelligent (niet te hè), sociaal en dankbaar wezen is.
Maar ja, de werkelijkheid ligt vaak anders. Dan ligt je zoon megachagrijnig horizontaal te klagen over van alles en nog wat. Of je dochter is bang voor iets waarvan je zelf niet eens had kunnen bedenken dat je daar bang voor zou kunnen zijn. Of je zit ’s avonds net rustig met koffie achter de tv, komt er eentje uit bed, een keertje of acht. Dat zijn van die momenten dat je achteraf niet zo trots bent op je opvoedkwaliteiten. Dat je blij bent dat er geen camera in je huis hangt omdat je meedoet met een reality programma.
Veel ouders die bij mij komen voelen zich schuldig, voelen zich tekort schieten, willen dat het nu echt anders gaat. Dat is natuurlijk een heel naar gevoel – ik ken het maar al te goed. Maar gek genoeg zijn dat ouders met wie het meestal heel goed werken is. Want deze ouders zeggen: ik heb verantwoordelijkheidsgevoel (ik voel me schuldig), ik ben bereid om dingen aan te pakken (ik wil het anders) en ik ben stevig (ik kan hulp aanvaarden).
Een heel belangrijke stap is: acceptatie. Accepteren dat je het niet perfect hoeft te doen als ouder, maar ‘good enough’. Accepteren dat je kind ook maar een mens is met al zijn of haar gebreken. Zoals een mooi boeddhistisch gezegde gaat: heb mededogen, ieder voert zijn eigen strijd. Daarnaast moet bepaald gedrag natuurlijk worden aangemoedigd, ander gedrag weer worden begrensd en geslepen; dat is opvoeden. Dit alles gaat makkelijker als je een beetje begrijpt wat jouw kind bezielt.
Wat ik van ouders vraag, is ook wat ik het gezin probeer te bieden. Accepteren hoe zij dingen aanpakken, hoe zij de situatie zien. En vaak doen ouders die hulp zoeken het juist best goed. Daarnaast help ik hen om hun eigen gedrag en dat van hun kind te begrijpen, aan te moedigen, te begrenzen en te slijpen. Of dat lukt? Soms zeker wel, soms ook niet. Dat vind ik soms moeilijk te verdragen, daarvoor moet ik misschien een keer in therapie….