Sorry mensen, geen column deze week. Ik zit in Parijs. Hier is geen pen en papier te krijgen. Oké, dat is niet waar, ik voel me op dit moment gewoon te goed voor u. Inderdaad, u verdient mijn woordjes niet. Dit is natuurlijk geheel tijdelijk, de volgende keer doe ik weer lekker mee en prijs ik u gewoon weer de hemel in. Tot die tijd zult u iets anders moeten lezen, misschien een keer een écht boek? Al die boeken die u steeds krijgt maar waar u niet aan toe komt?
Er ligt waarschijnlijk ook nog wel een spannende gebruiksaanwijzing ergens in een la. Daar heeft ook iemand zijn best voor gedaan. Of haar best want feministen schrijven ook gebruiksaanwijzingen.
Vind dus wat anders, wees blij dat ik verzuim. Laat me een keer los, ik moet ademen maar u ook. Als we elkaar nu even loslaten komen we ons wel weer tegen, op een superleuke manier nota bene. Wees niet bang voor vrijheid, het is één van de mooiste dingen in het leven. Angst hebben we sowieso niet echt nodig; we hebben autogordels en zebrapaden. We hebben gebruiksaanwijzingen en lichtknopjes. We hebben stadswarmte en fietshelmen. En u heeft mij. Maar wel pas in de volgende editie van dit wonderbaarlijke streekblad.
