Soms vergeet ik wie ben en plan ik iets. Willekeurige mensen vertellen me dagelijks wie ik ben, een schreeuw, een hé, een foto maar toch vergeet ik weleens dat ik niet van de voorbereiding ben. Ik kom gewoon binnen en murder de hele poppenkast. Zo ben ik. Plannen is je krampachtig aan het verleden vasthouden, las ik ooit in een rood boek. Ik ben niet zo van dat ge-vroeger. Ik ben een futuristische vent. Ik wil leven in de Cloud. Elke dag high terwijl al m’n data mij op een dag in de reet komen bijten. Zo sudder ik. Elke keer wanneer ik iets plan komt er precies niets van terecht. Het tegenovergestelde vaak. Een beetje zoals met het stemmen. Gigantische flops worden geboren om nooit meer te sterven wanneer de jongen een planning maakt. Je zou bijna medelijden met mij krijgen. Oortjes aan een leeg blik erwtensoep lassen en je buren mijn verhaal vertellen zodat je mij hun kleingeld kunt opsturen. Maar dat hoeft niet. Ik red mij wel. Als ik maar geen reddingsplan schrijf. Gewoon een spectaculaire entree maken en murderen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is omdat het nou eenmaal de gewoonste zaak van de wereld is.? Een goede voorbereiding is bij mij vragen om rommel, onzin en ongeluk. Knoop dat in je gehoorgang. Ga ik ook doen. Nee, dit is ook weer plannen. Ik weet niet of ik dat ga doen, ik kijk wel. Ik zie wel. Hangt van de situatie af. En van het weer. Maar nooit van de planning natuurlijk want een goede planning is het halve werk en niemand wil half werk. Tenzij jullie half geld betalen.
