Carpe Diem

Op een gegeven moment besef je dat je niet in slaap gaat vallen. Je hebt je dan al een paar keer omgedraaid, en je kussentje is ook alweer een keer of vier opnieuw opgeklopt.
Kut. Wat zijn de mogelijkheden? Nog even tv kijken… De was toch maar doen… Beetje muziek maken… Fokket, ik blijf gewoon liggen.

Hoe vervelend vind ik dit? Soms lig je wakker en dan vind je het wel best allemaal en wacht je geduldig tot Klaas Vaak toch nog even langskomt maar vandaag niet. Je moet morgen vroeg op en je hebt je slaap echt nodig dus je ligt je te ergeren aan het wakker zijn. Nog maar een keertje omdraaien dan. En nog een keer. En nog een paar keer. Zuchten. Balen. Het kussentje een paar stompen verkopen.
Aha! Je hoort dat de pc nog aan staat! Dat is het zeker…
Dat is het wel eens geweest. Opstaan… Licht aan… Pc aan… Pc uit… Licht uit… En weer in bed. Wat een stilte. Veel te stil om in slaap te vallen natuurlijk. Nu is het alweer tijd om al je problemen door je hoofd te laten malen. Balen. Zuchten. Aldiedingen. Waarom kun je nou niet gewoon in slaap vallen?
Iedereen doet ’t. Je moet over zoveel uurtjes alweer op, het heeft al bijna geen nut meer om te slapen. Aaargh! Oké, als je nu in slaap valt ben je nog cool… … Nog steeds wakker. Even huilen dan maar. Niet te lang, anders val je sowieso niet in slaap. Droog je traantjes, draai je nog een paar keertjes om want nu begint het wel heel laat te worden. Licht buiten… Balen. Potje zuchten… Vermannen… Het is namelijk alweer tijd om op te staan. Joepie.

Verstuurd vanaf waar ik ben.