Grmblgrtrggg…. Het bekende geluidje van mijn knorrende maag doet me opschrikken van mijn computerscherm. Op mijn kantoortje in de Kunststad (NDSM, Noord), blijkt de koelkast leeg. Hongerig loop ik naar de broodjeszaak om de hoek. Maar waar Noord een paar maanden geleden nog gevuld was met broodjeszaken waar je als ‘broodje gezond’ het gebruikelijke kleffe witte bolletje kreeg met een klont boter, ham, kaas en wat Amsterdams zuur, is het fenomeen ook hier toegeslagen…
Het kleffe witte bolletje, of zelfs een slap aftreksel hiervan, is in de verste verte niet te bekennen. Verward kijk ik om mij heen. Een zondig tussendoortje moet toch lukken? Een koekje? Of een taartje misschien? Ik kijk in de vitrine. Brood, dat herken ik, met zaden en granen… Daar! Koekjes, taartjes, muffins zelfs! ‘Muffins van spelt’ staat erbij. Wat de fak is spelt? Met een t?
Binnen een minuut –Iphone en wifi bedankt– ben ik verrijkt met de kennis dat spelt een eenjarige plant is uit een grassensoort die reeds 7000 jaar voor Christus verbouwd werd, een voorloper op onze huidige tarwesoorten. Mmm.. en ik kom daar nu pas achter. Spuit elf.
Nou doe die dan maar hè, life begins at the end of your comfortzone, twee speltmuffins it is! Open je geest… eet biologisch! HET nieuwe fenomeen.
Het is overal! Mijn vriendin werkt bij een bedrijf dat organische chocola verkoopt, een vriend begint elke ochtend met een schuimig grasgroen drankje met algen, mijn buurvrouw eet geen E-nummers, ik proostte laatst op een verjaardag met een lauw slowjuice drankje in plaats van een wijntje en een kennis post rauwe recepten op facebook. Even wennen voor mij.. Oké, misschien is het waar dat iemand die ooit de bijnaam Laura E. te Hennepe kreeg, waarbij de E staat voor E-nummer, wellicht niet de meest geloofwaardige persoon is om te reageren op het fenomeen Biologisch/Organisch/Rauw Eten. Maar ik doe het toch.
Hot: noten, spelt, avocado, rauwe cacao, algen, gemberthee, sojamelk, pompoenpitten.
Not: zure matjes, big mac, pasta met roomsaus, boterham met kaas, magnum, koffie verkeerd.
De helft van de woorden van het hete rijtje was een jaar of vijf geleden nog bij bar weinig mensen bekend. Laat staan dat je deze dingen kon vinden in de gemiddelde Nederlandse voorraadkast. En, wees eerlijk, van de producten in het andere rijtje raken je speekselklieren – geconditioneerd als ze zijn – toch direct in staat van opperste paraatheid.
Ik word er een beetje recalcitrant van, ik weet ook wel dat het slecht is en zo, maar die hype van alles ineens zooooo gezond doen staat mij een beetje tegen. Ik vind het, ja ik zeg het eerlijk, beetje hipster. Kom op zeg, ineens is iedereen in mijn omgeving biologisch aan ’t doen! Ik blijf eigenwijs als vreemde eend in de Big Mac bijten ….Tot ik dacht, ho effe, wat is er eigenlijk mis met een beetje gezonder eten? Ook al is het een trend… is dat erg?
In een wereld waar de hardste stem E-nummers schreeuwt, dreigt de fluisterende gedachte van de alerte minderheid niet gehoord te worden. Laat je stem horen consument, stop niet zomaar voedsel in je mond maar eet en drink bewust. Prachtig credo. Kwartje valt…
Nu ben ik helemaal vóór bewust leven. Dat maakt zo’n wezenlijk onderdeel uit van mijn bestaan, handelen en beroep dat het eigenlijk absurd is dat ik nooit zo bewust heb gegeten.
In mijn werk als psycholoog gebruik ik vaak het rijtje:
Onbewust – onbekwaam
bewust – onbekwaam
bewust – bekwaam
onbewust – bekwaam.
Voorbeeld: je presenteert en vindt het spannend, je zegt voortdurend ‘eh’, je hebt het niet door (onbewust onbekwaam), tot je toehoorders je er in de feedbackronde op wijzen. Bij de volgende presentatie heb je het door (bewust onbekwaam), deze fase is schijtirritant want je merkt dat je iets fout doet. Keer op keer. Bewustwording is echter wel de eerste stap naar verandering, dus geleidelijk pas je jezelf aan door de “eh” in te slikken (bewust bekwaam). Oef, het lukt je… Nog eventjes en je bereikt de staat van verlichting, oftewel de fase Onbewust Bekwaam, en deze fase verdient hoofdletters want in deze fase doe je het zo goed dat je er zelf niet eens meer ondersteboven van bent.
Even terug naar biologisch eten. Het zou dus het beste zijn als iedereen onbewust bekwaam zou eten. Het begint dus met iedereen bewust onbekwaam te maken, zoals mijn vrienden al een tijdje bij mij aan het doen zijn. Ik vind dat zij zich totaal in de bewust bekwame fase bevinden aangezien ze zichzelf voortdurend (biologische) veren in hun reet steken en steeds benoemen hoeveel algen, slowjuices en supergezonde soepjes ze deze week weer naar binnen hebben gewerkt. Duidelijk posers. Het is net als met drugs, je moet het gewoon doen en er niet teveel over praten alsjeblieft.
Wordt onbewust bekwaam zodat de markt zich aanpast en er uiteindelijk stickers komen op NIET-biologische /-organische / -fairtrade producten in plaats van andersom.
Concluderend lijkt het me niet verkeerd om het hype-gehalte van biologisch eten terug te dringen.
WEG MET DE BIOLOGISCH VOEDSEL- HYPE!
Biologisch/gezond eten moet niet trendy/cool/spannend of high fasion zijn. Het moet NORMAAL worden. Inburgeren die shit. Ik wil dat mijn kinderen bij elkaar in de broodtrommel (*) kijken en zeggen: “Djezus, heb je nou al weer veldsla, bieslook, zonnebloempitten en alfalfa op een pannenkoek van spelt mee? Nou laat ruilen maar zitten, dan eet ik wel mijn eigen zeewiersalade met hennepzaadjes op een bedje van venkelknol, volgende keer beter.”
Is dit verre toekomst muziek of bevinden wij ons in een revolutie? Worden wij ons eindelijk massaal bewust van wat wij in ons mondje stoppen? Ik ben blij dat ik nu leef dan, want dan heb je nog een beetje best of both worlds. Stel dat die Maccie D om de hoek over twintig jaar failliet is door die uit de grond schietende O-Markets (OrganicMarket.com). Ik moet er nog niet aan denken…Ik knijp nog even een oogje toe als ik m’n McNugget naar binnen werk… Maar het smaakt niet meer zo goed als vroeger…
*Dit is dan een oudhollands woord geworden die haar semantische waarde volledig verloren is en waarover wij onze kinderen vertellen: “Ja, daar deden mama en papa brood in, echt waar! En dat namen wij dan mee naar school.”
Naar aanleiding van bovenstaande hersenspinsels ga ik op onderzoek uit, en waar kan dat beter dan in mijn eigen buurt Amsterdam-Oost. Dit stadsdeel is rijk aan verschillende keukens en heeft zowel een groot aanbod in fastfood als in slowfood. Wordt vervolgd!
Dit weekend staat Oost in het teken van food, tijdens het Food Film Festival. Hier lees je er meer over.