Het was een jaar om niet te vergeten voor Alexander Noordijk, voorganger bij De Binnenwaai op IJburg, onderdeel van de Protestantse Kerk Amsterdam. De kerk opende haar deuren voor gelovige LHBT’ers die uit hun eigen kerkgemeenschap verstoten zijn. Ondertussen werd Noordijk zelf slachtoffer van een aanslag.
Met verbazing volgt Alexander Noordijk de actualiteit. De provocerende opmerking van voetbalcolumnist Johan Derksen dat LHBT’ers niet zo moeten zeuren, en minder bang moeten zijn om uit de kast te komen, leidde tot veel reacties, zoals op #sorryjohan. “Veel van mijn vrienden zijn erdoor geraakt. Ik dacht vooral: daar gaan we weer. Ik heb verder niet gereageerd. Maar het blijkt eens te meer dat homoseksualiteit nog lang niet overal breed wordt geaccepteerd. Soms lijkt het alsof we twee stappen vooruit doen, en dan weer drie stappen achteruit.”
Noordijk, zelf homoseksueel, kan erover meepraten. Afgelopen zomer werden hij en zijn echtgenoot Kai bedreigd in hun eigen woning. “Een bizar verhaal. Mijn man hoorde gebonk op de ramen. Toen hij de gordijnen opzij schoof zag hij twee jonge jongens staan. Later bleek dat zij een mortier, een vuurwerkbom, op onze ruit hadden bevestigd. Als Kai niet toevallig de gordijnen had opengeschoven, hadden ze die waarschijnlijk tot ontploffing gebracht. De ravage zou niet te overzien zijn geweest. Ik moet er niet aan denken wat Kai had kunnen overkomen.”
Publieke figuur
Het duurde even voordat tot Noordijk doordrong wat er aan de hand was. “Eerst dachten we aan inbraak. Maar de politie duidde het anders. In het politierapport staat dat het gaat om twee personen die een aanslag wilden plegen. De politie vermoedt dat het gaat om mijn homoseksualiteit, en mijn rol als publieke figuur. Dat was het eerste wat de agent zei met wie ik sprak: u bent een publieke figuur, u geeft interviews, u verschijnt op televisie. Toen dacht ik: ja dat klopt, vlak voor de aanslag ben ik door de Brug – en ook door andere kranten – geïnterviewd over onze activiteiten in De Binnenwaai. Plotseling besef je dat het over jezelf gaat. Dat is een heel raar gevoel.”
De klap kwam hard aan. Noordijk en zijn vriend hadden tijd nodig om bij te komen van de schok. Gelukkig waren de steunbetuigingen overweldigend. “Die kwamen overal vandaan. Van homoseksuelen, heteroseksuelen, gelovigen, niet-gelovigen. Mensen liepen spontaan binnen met bloemen, kaartjes, zelfs met dinerbonnen. Hun boodschap was: dit pikken we niet, blijf met je poten van onze dominee af. Ik vind dat mooi, voel me erdoor gedragen.”
Het onderzoek naar de aanslag loopt nog steeds. De twee jongens zijn nog niet opgepakt. “Ik hoop dat ze spijt hebben, dat ze van inzicht zijn veranderd. Als ze worden gepakt, zou ik ze vragen: wat is jullie motief? Dat wil ik graag weten.”
TafelTijd
Toch is ondertussen de rust weergekeerd. “Natuurlijk ben ik alerter geworden, maar ik voel me veilig. Het heeft me niet veranderd. Ik wil een verbinder zijn, met alle gemeenschappen, gelovig en niet-gelovig. Dat was voor de aanslag zo, en dat is nog steeds zo.”
Dat verbinden, dat gebeurt in De Binnenwaai. Zoals met TafelTijd, het initiatief dat de aanleiding was voor het eerdere interview in de Brug. “LHBT’ers die uit hun eigen kerkgemeenschap zijn verstoten, en ook LHBT’ers die contact zoeken met andere gelovigen, zijn welkom om eens in de zes weken hier bij elkaar te komen, om samen te eten, te bidden, te zingen en tafelgesprekken te voeren. In mei 2018 begonnen we met achttien deelnemers, de laatste keer waren het er veertig. Ik dacht: waar kómen ze vandaan? LHBT’ers ervaren iets wat ze in hun eigen kerk niet kennen: dat ze gezien en geaccepteerd worden. Daarnaast is het een mooie gelegenheid om nieuwe vrienden te maken.”
Noordijk kijkt uit naar het kerstfeest. “Op 24 december, vanaf 19.00 uur, organiseren we een prachtige kerstviering in sporthal CVT naast De Binnenwaai. Iedereen is welkom.”