Lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen, transgenders (lhbt’ers), ze zijn lang niet altijd welkom binnen de kerken. Voor lhbt’ers die verstoten zijn uit hun kerkgemeenschap organiseert De Binnenwaai TafelTijd. Ze kunnen daar ervaringen delen, gelijkgestemden ontmoeten en samen hun geloof beleven. De eerste editie was een succes.
Ooit kwam hij als jonge christen bij de evangelische kerk terecht. Alexander Noordijk, voorganger en predikant in opleiding bij De Binnenwaai op IJburg, onderdeel van de protestantse kerk Amsterdam, voelde zich er meteen thuis. Tot de kerkgemeenschap erachter kwam dat hij homoseksueel was en getrouwd met Kai. “Men was geschokt. Toen ontdekte ik dat de kerk helemaal niet zo heppie-de-peppie was over mijn coming-out. De kerkgangers hebben drie keer voor me gebeden, om de duivel uit me te drijven. Ik dacht: wat is er met me aan de hand, ik ben blijkbaar hartstikke ziek.”
In die periode stopte hij met zijn opleiding tot predikant aan de Christelijke Hogeschool in Ede. Want ook daar was men not amusedover zijn homoseksualiteit. “De docent aan wie ik het vertelde zei: “Het wordt tijd dat hieraan gewerkt gaat worden.” Hij verwees me door naar de psychiater. Toen die me medicijnen voor wilde schrijven, ben ik opgestapt.”
Niet de schuld van God
Dit zijn geen verhalen uit de prehistorie, dit is recente geschiedenis. En het zijn ook geen unieke verhalen, want lhbt+ zijn in veel kerken niet welkom. “Dat speelt bij alle kerken. Kai, mijn echtgenoot, heeft iets vergelijkbaars meegemaakt. Het heeft hem jaren gekost om het gevoel van verstoten-zijn te verwerken.”
Het heeft zijn geloof niet geschokt, daar is Noordijk wel blij om. “Ik heb God nooit ergens de schuld van gegeven. Als mensen vroegen of ik teleurgesteld was in God, dan zei ik: ‘Nee, maar wel in de kerk. Ik houd van Jezus, maar niet van al zijn kinderen.’ Dat klinkt hard, maar ik meende het wel.”
Stichting Wijdekerk
Eén ding stond vast, in ‘zijn’ kerk, De Binnenwaai, moest het anders. “Bij ons is iedereen welkom, ongeacht geslacht, geaardheid, noem maar op. Sinds dit voorjaar zijn we ook aangesloten bij de stichting Wijdekerk. Die maakt zich hard voor de inclusiviteit van lhbt’ers in de kerken en geloofsgemeenschappen in Nederland. Ik ben supertrots dat we sinds kort officieel als lhbt+-vriendelijke kerk staan ingeschreven.”
Voor Noordijk is dat niet zomaar een kreet, maar iets dat hij met woord en daad wil waarmaken. “Lhbt’ers zijn bij ons welkom als lid van de gemeenschap. Ze mogen deelnemen aan het Heilig Avondmaal, mogen vrijwilligersfuncties bekleden, en ze mogen bij ons een inzegening ontvangen over hun partnerrelatie. Dat klinkt allemaal vanzelfsprekend, maar dat is het niet.”
Ondertussen zijn Noordijk, zijn echtgenoot en een groep vrienden Tafeltijd gestart, een initiatief waarbij uit hun kerkgemeenschap verstoten lhbt’ers en betrokkenen, zoals hun ouders, bij elkaar komen om samen te eten, te bidden, te zingen, en tafelgesprekken met elkaar te voeren. “Op 20 mei was de eerste editie, en het was een succes. We hadden 18 aanmeldingen, ik hoop dat het de volgende keer helemaal vol zit hier.”
Noordijk hoopt dat deelnemers en betrokkenen door Tafeltijd gelijkgestemden ontmoeten, ervaringen kunnen delen. “Het doet pijn als je verstoten bent. Met TafelTijd hopen we dat wat geschaad is, weer geheeld kan worden. Maar het is vooral een mooie gelegenheid om nieuwe vrienden te maken, en met een blij gevoel weer naar huis te gaan. Als het dat oplevert, hebben we ons doel bereikt.”
Foto: Saskia Frank.