Het stadsdeel draagt de draaiknopautomaten ten grave. Begin 2013 zijn alle parkeerautomaten van dit type uit het straatbeeld verdwenen. Ze zullen niet worden gemist.
,,Viiiiiiiiiiiiijf tweeeeeeeeeej! Nee, TWEEEEEEJ, niet één.’’ Sissend: ,,Sjezus, je weet je eigen nummerbord toch wel uit je hoofd. Ja, heb je dat? GEEEEEEEJ, DEEEEEE, VEEE…’’
Aan de andere kant van de straat staat een wat dikke dame, inmiddels rood aangelopen, te mieren met de gehate draaiknop. Haar vriendin staat al minutenlang voor een zwarte Suzuki te wachten tot er eindelijk een kaartje uitgespuugd wordt.
Kennelijk lukt het de vrouw niet op tijd om van de letter D naar de letter V te draaien op het schermpje. “Zeg het nog eens, ik moet weer opnieuw beginnen!’’ Weer blèrt haar vriendin het nummerbord door de stille straat.
Mensen die boven zo’n automaat wonen, zoals ondergetekende, zien het hele scala aan menselijke frustratie-uitingen voorbij komen. Een oude man die op zijn onderlip bijt na een kwartiertje draaien, een kindje dat tegen een boom schopt omdat moeder zo lang bezig is om een kaartje te pakken te krijgen. Keurige heren in pak die fysiek worden tegen het ijzeren gevaarte. Volwassen vrouwen die op gedempte toon een rits scheldwoorden opdreunen terwijl de cursor op het scherm heen en weer springt tussen de C en de E. En laat dat nummerbord nou twee D’s bevatten.
Mensen zonder muntgeld, mensen zonder geld op hun chipknip, want wie gebruikt die nou nog? Mensen die voor 20 euro aan muntjes van tien cent willen inwerpen, maar bedrogen uitkomen omdat de automaat ze halverwege het bedrag weer uitspuugt. Mensen met weinig tijd en daarna een boete. Of gewoon mensen die het principe van die draaidop met de groene bevestigingsknop in het midden niet snappen.
John de Mol had een camera moeten ophangen voor een realitysoap: parkeerautomaat – the saga of frustration. Het was vast een briljant concept geweest. Jammer, want daar is het te laat voor. Het doek voor de Strada Ultimate, zoals het ding officieel heet, is definitief gevallen. Ze worden vanaf nu één voor één uit de grond geschroefd om te worden vervangen voor automaten met een touchscreen.
Strada is eerder om zeep geholpen dan gepland, na een waterval aan klachten. Wethouder Jeroen van Spijk bestuurde hoogstpersoonlijk de kraan die de eerst verwijderde automaat moest afvoeren, want ook het stadsdeel waren de Strada’s een doorn in het oog. Als de planning standhoudt hoeft vanaf begin volgend jaar niemand meer draaien en kan iedereen gewoon betalen met pin of creditcard. Die onbeminde draaiknop zal door niemand gemist worden, op één persoon na dan.
Want wat moet ik nu, als ik uit het raam kijk? Ik en mijn sensatiedrang zullen het zonder straatsoap moeten stellen. Dat parkeerleedvermaak kan ik wel op mijn buik schrijven. Hoewel, er zijn altijd nog de stoïcijnse, nietsontziende parkeerkeerwachters van Cition. Dat levert af en toe toch nog een mooie driftbui onder het balkon op.
Verwijderingskosten
Het vervangen van de draaiknopautomaten is het stadsdeel een lief ding waard: 5.450.000 euro verdeeld over de komende tien jaar om precies te zijn. Dat is wat de vervroegde afschrijving het stadsdeel gaat kosten. Dit jaar komt daar 590.000 euro bovenop aan eenmalige verwijderingskosten. Maar dan heb je ook wat: de vierhonderd automaten zijn dan allemaal vervangen voor automaten met een touchscreen. Op IJburg en Javaeiland zijn de automaten al weg, in Oud Oost en de Watergraafsmeer staat de vervanging gepland voor begint 2013.
Door Rosanne Kropman
Lees ook:
Nieuw parkeerbeleid, mét belangrijke wijzigingen (22-05-2012)
Perspectieven Oost 2013, veel aandacht voor jongerenoverlast (23-07-2012)