Mijn auto is zo vies dat ik de achterklep niet meer durf aan te raken maar dat vergeet ik steeds tot het moment dat ik ‘m wil dichtgooien. Een auto wassen is een kleine moeite en deze laten wassen is een nóg kleinere moeite maar ik ben te lui dus ik rij rond in een veel te dure overvolle vuilnisbak met leren bekleding. Leven in mijn bolide blijkt een gevaarlijk avontuur want laatst vond ik een Japans koksmes uit de verpakking onder mijn stoel toen ik mijn nagelknippertje zocht. Niet dat ik zo’n barbaar ben die zijn teennagels in de file knipt hoor lieve lezers, maakt u zich geen zorgen, ik ben een heel andersoortig barbaar maar ik wilde gewoon even mijn nagelknippertje in de hand houden. Iedereen heeft eenzame momenten. Gisteren had ik een ander eenzaam moment tijdens een social media uitje op mijn smartphone. De mens heeft zichzelf laten geloven dat hij beschaafd is en dat maakt me eenzaam want alles is een rommel maar we doen met z’n allen alsof dat niet zo is. Ik las dus iets op Twitter en ving onverwacht feelings terwijl ik weet dat dat iets voor amateurs en losers is. Zo kom je jezelf eens in de zoveel tijd weer tegen om de teleurstelling niet te vergeten.
Diep in mijn gevoelens schreef en wiste ik honderden tweets tot ik als een sukkel in slaap viel en de volgende dag als herboren mijn masker weer opzette.
