Er loopt een klein monstertje rond in mijn huis. Het eet boeken… Denk ik… Er gebeurt in elk geval iets met de boeken want ik krijg ze nooit te lezen. Soms ga ik wel eens naar een echte boekenzaak om een echt boek te kopen. Dan sta ik in die winkel en gaan mijn kleine hersenen van ‘krrrak, krrrak’ omdat ik het altijd moeilijk vind om te kiezen uit het meestal best wel grote aanbod van de speciaalzaak.
Wanneer het zielig begint te worden grijpen – gelukkig – de specialisten in. “Kan ik u ergens mee helpen?” Er ontstaat een standaard gesprekje en iets wordt mij aangesmeerd. Blij loopt de consument de ruimte waar boeken verkocht worden uit. Ik doe nog wat random boodschappen her en der en kom met een rib minder thuis. Nadat ik de champignons en de vaatdoekjes netjes op hun nieuwe plek heb gelegd grijp ik het nieuwe boek er even bij en vertel het dat ik het zeer binnenkort zal lezen. Direct nadat ik het boek uit heb dat ik nu aan het lezen ben. Tot hier is het lekker gaan geblazen. Wanneer ik de laatste pagina’s van het huidige boek nader, zie ik het nieuwe boek steeds vaker liggen. Waarschijnlijk omdat het universum beseft dat het boek en ik vanaf zeer binnenkort een hoop tijd met elkaar zullen doorbrengen. Je wilt elkaar toch eerst even leren kennen voordat je samen het bed induikt. Ik ben een ouderwetse man. En dan… BAM! Het ouwe boek is uit. Tijd voor een nieuwe bedpartner. Snel naar beneden om die nieuwe te pakken! Ik hoef je natuurlijk niet te vertellen dat dan opeens het nieuwe boek weg is maar toch doe ik het want niet alle lezers zijn zo slim als jij. Boek weg! Maar echt weg. Ze komen nooit terug. Niet eens in een droom, herinnering of als tweelingbroer (evil of niet). Dus ik wilde dit stukje gebruiken om het monster te vragen mij alsjeblieft met rust te laten, want ik ben zo zielig zonder nieuw boek en ik voel me niet graag zielig. Dus, monster?