Medio februari schreef Fred Coesel, voorzitter van AFC IJburg, een uitgesproken opiniestuk in Het Parool. Zijn stelling: zero tolerance voor agressieve voetbalouders, want we moeten het jeugdvoetbal teruggeven aan de kinderen. Het gaat nog te vaak mis, vindt hij.
Coesel betoogt dat de KNVB en voetbalverenigingen onderling meer gezamenlijk moeten optrekken. Enkele vaste stelregels zijn nodig. Zo noemt hij: coaches en toeschouwers accepteren alle scheidsrechterlijke beslissingen, toeschouwers blijven achter de hekken, clubs schenken voortdurend aandacht aan sportiviteit en respect, hard optreden tegen zich misdragende ouders (bijvoorbeeld door een sportparkverbod op meerdere sportparken) en alle incidenten melden bij de KNVB.
Coesel ontving brede steun. Wat is inmiddels de stand van zaken rondom zijn oproep? Ik vroeg het hem.
Hoe reageerden clubs, voetbalouders, KNVB?
“De eerste reacties kwamen diezelfde avond en dat gaat door tot vandaag. Je kunt het hier niet mee oneens zijn; vrijwel alle amateurclubs ervaren hetzelfde probleem. Iedereen knikte instemmend, want we willen geen vechtpartijen of gescheld naar scheidsrechters bij een pupillenwedstrijd. Met de KNVB had ik diezelfde week contact. Kortgeleden heb ik gesproken met de adviseur van district West I, waar Amsterdam onder valt. We gaan een uitnodiging opstellen voor alle clubs die gereageerd hebben. We willen elk sportpark in Amsterdam vertegenwoordigd zien, dus de brief gaat ook naar clubs op sportparken die nog niet reageerden.”
Hoe willen jullie het aanpakken?
“We willen geen nieuwe initiatieven, maar voortbouwen op alle goede ideeën die er al zijn. Het gaat erom dat die worden uitgevoerd. We willen geen ongepast gedrag rondom het voetbalveld. Dit moet in Amsterdam-Noord hetzelfde zijn als in West of Oost. Er is eerder een convenant opgesteld met de gemeente, met allerlei regeltjes. Maar die verdwenen in een la en er veranderde niets. Zo’n gek die de scheidsrechter uitkaffert, moet simpelweg worden aangesproken. Andere ouders moeten zich niet omdraaien, maar zich medeverantwoordelijk voelen. Het hoeft niet belerend; je kunt hem bijvoorbeeld ook vragen of hij wel beseft dat hij aan de andere kant van het veld helemaal te horen is.”
Wat hoop je te bereiken?
“Als we in Amsterdam een aanspreekcultuur creëren zijn we een stap verder. Er zijn hier 59 clubs. Als we over enkele jaren kunnen zeggen dat het bij vijftien tot twintig clubs gezelliger is langs de lijn, is dat al mooi. Laten we vooral klein beginnen, praktisch blijven. En daarna uitbreiden als een olievlek.”
Ben je niet bang dat het amateurvoetbal aan charme verliest als we vervallen in een regeltjescultuur?
“Nee. Mensen kunnen het gezellig vinden om vlak naast het veld te staan, maar het kan negatief uitpakken. Positief aanmoedigen hoort erbij en de emotie van het spel ook, maar de scheids of zevenjarige jongetjes uitschelden niet. Het gaat om voetbalplezier voor kinderen en dat kunnen we hiermee waarborgen.”
De volledige brief van Coesel is hier te lezen.
Door Gijs Lauret