Toen de klachten over de IJburgfile wethouder Eric Wiebes (verkeer) van Amsterdam ter ore kwamen, besloot hij zelf poolshoogte te nemen in de nieuwe wijk. En desnoods zelf de straat op te meten. Wat hij zag, beviel hem niet.
Wiebes: “Dit nieuwe deel van Amsterdam, waar zoveel gezinnen wonen – het is toch ondenkbaar dat zij gevangen zitten op een eiland? Toen IJburg werd aangelegd is er te veel aan de stad gedacht en te weinig aan het nieuwe gebied. Een enkele toegangsweg… geen discussie mogelijk. Er moet iets gebeuren.”
Wiebes ging eerst met zijn eigen dienst om tafel, en daarna veelvuldig met wethouder Van Spijk. “Er bleken al direct een paar dingen mogelijk. Maatregelen die er – zo verwacht ik – toe zullen leiden dat al dit jaar twee keer zoveel verkeer kan worden verwerkt. En na de voltooiing van de oostelijke ontsluiting (OOIJ) zal dat nóg meer zijn. Bijna een verdrievoudiging.”
De uitvoering van een groot deel van de maatregelen valt onder verantwoordelijkheid van stadsdeel Oost. Maar ook andere partijen, zoals Rijkswaterstaat spelen een rol. Wie ziet erop toe dat alles wat gedaan kan worden, ook werkelijk gebeurt? Wiebes: “Ieder doet zijn deel, er is geen discussie over wie wat doet.” Lachend: “Bovendien houdt Van Spijk ons wel scherp, hoor. Of zijn er mondige bewoners die ons weten te vinden. Er is nu toch niemand meer die niet wil dat de situatie verbetert?”
Aan één ding zal het niet liggen, en dat is geld. Dat heeft de wethouder namelijk beschikbaar. “Voor veranderingen is geld nodig en dit project is gedekt.” Hij verheugt zich op de oostelijke ontsluiting, die 2×2 rijstroken breed wordt. “Een mijlpaal,” meent Wiebes. “Maar als daarna blijkt dat er nog steeds fileproblemen zijn, ben ik bereid om verder te zoeken. En dat kan dan ook een dure oplossing zijn. Als ik tenminste zeker weet dat het helpt. Als blijkt dat bijvoorbeeld de ringweg de bottleneck is, dan heeft het geen zin.”
Wiebes besluit: “Amsterdammers zijn mondig genoeg. Zij laten zich wel horen als er meer problemen zijn. IJburgers passen naadloos in die traditie. Eén ding moeten we ons wel realiseren: we wonen in de stad. Dat je op elk moment van de dag vrij kan doorrijden is allang niet meer zo. De wijk moet goed bereikbaar zijn voor auto’s, maar de norm is een stadse.”