De jeugdwerkloosheid in Amsterdam blijft hoog. In de leeftijdsgroep 15 tot en met 26 jaar zat in 2014 ruim 13 procent zonder werk. Dat is weliswaar minder dan de 14,7 procent van 2013, maar het is nog steeds een hoog percentage. Arjan Vliegenthart, SP-wethouder Werk, Inkomen en Participatie, over het Aanvalsplan Jeugdwerkloosheid dat de gemeente Amsterdam dit voorjaar is gestart.
Aanpak van de jeugdwerkloosheid, armoedebestrijding: je hebt geen makkelijke portefeuille.
“Integendeel, het is geweldig om een portefeuille te bekleden waarbij je zo direct zorg draagt voor mensen die aan de kant dreigen te staan. Als je hen met beleid een steuntje in de rug kan geven zodat ze weer volwaardig mee kunnen doen, is dat prachtig. Dat draagt bij aan de ambitie van onze coalitie om Amsterdam van iedereen te laten zijn.”
De jeugdwerkloosheid in Amsterdam blijft hoog. Hoe kan dat?
“De economische crisis is de belangrijkste reden. Mensen hebben hun baan verloren, bedrijven nemen niemand aan. Dat raakt ook jongeren. En jongeren worden bij economische crises altijd harder getroffen dan mensen die al een baan hebben. Daarnaast hebben we in Amsterdam te maken met een groep voortijdig schoolverlaters. En veel werkgevers nemen liever jongeren van boven het Noordzeekanaal of onder Abcoude aan dan Amsterdamse jongeren. Die vinden ze te lastig, te mondig. Dat beeld klopt niet, maar het leeft wel.”
Hoe kun je als wethouder dat vooroordeel bij werkgevers wegnemen?
“Door ervoor te zorgen dat Amsterdamse werkgevers met Amsterdamse jongeren in aanraking komen. Bijvoorbeeld door meer stageplekken te creëren. Daarvan zijn er veel te weinig in Amsterdam. Niet alle werkgevers zien de winst en noodzaak in van stageplekken. Dat is een probleem, want zonder stage kun je je opleiding niet afmaken. De gemeente Amsterdam gaat hierin trouwens het goede voorbeeld geven. De komende periode creëren we 1600 extra stageplaatsen voor jongeren.”
De gemeente Amsterdam heeft het Aanvalsplan Jeugdwerkloosheid 2015–2018 gelanceerd. Waarom?
“Het vorige college heeft hard gewerkt aan de bestrijding van de jeugdwerkloosheid, maar wij doen er een extra tandje bij, omdat we vinden dat dit een groot probleem is. We steken de handen dus uit de mouwen.”
Wat houdt het Aanvalsplan in?
“We trekken de komende jaren 28 miljoen extra uit voor het bestrijden van de jeugdwerkloosheid. Jongeren die niet naar school gaan of geen baan hebben, begeleiden we terug naar school of werk. We kennen deze jongeren straks met naam en rugnummer. We nodigen ze uit voor een gesprek bij een van de zes Jongerenpunten die we nu uitrollen in de stad. Dat worden de stedelijke scharnierpunten in onze bestrijding van de jeugdwerkloosheid.”
“Als de jongeren niet komen, dan gaan we naar ze toe. Onze boodschap is dan: ‘Joh, je gaat niet naar school en je bent niet aan het werk, dat lijkt ons geen goed idee.’ Stel dat een jongere vervolgens zegt: ik zou graag mijn kappersopleiding afmaken, dan zorgen we ervoor dat hij of zij op de kappersschool komt.”
Hoeveel jongeren denken jullie hiermee te bereiken?
“Onze ambitie is om jaarlijks 5.200 jongeren terug naar school of werk te krijgen. Voor de coalitieperiode 2015–2018 praten we dan over ten minste 21.000 jongeren. Dat zijn cijfers waar de Amsterdammers ons op mogen afrekenen.”
Wat zijn speerpunten in het Aanvalsplan?
“We combineren het Aanvalsplan met de MBO-Agenda. Daarmee gaan we investeren in goed MBO-onderwijs. Verder is er het Actieplan Innovatief Vakmanschap. Amsterdam heeft behoefte aan vakmannen- en vrouwen. Samen met onderwijs en bedrijfsleven richten we daarom opleidingshuizen op. Jongeren leren daar de vaktechnische vaardigheden waarmee ze worden klaargestoomd voor een reguliere baan.”
Hoe doet Oost het in de aanpak van de jeugdwerkloosheid?
“Amsterdam-Oost is een wijk in opkomst. Er wordt in het stadsdeel veel gebouwd en gerenoveerd, maar de sociale vooruitgang blijft achter. Denk aan alle sociale problematiek, armoedegezinnen, jeugdwerkloosheid. Dat zijn zaken die je minder makkelijk aanpakt dan de renovatie van een blok woningen. Stenen zijn makkelijker te organiseren dan mensen.”
Lees ook:
Ajmal wil graag fietsenmaker worden (05-05-2015)
28 miljoen euro belastinggeld uitgeven aan aanvalsplan #99
om jeugdwerkloosheid te bestrijden. De enige die hier ‘weer’ van gaan profiteren zijn de mensen die door dit circus hun eigen werk creëren.
Jeugdwerkloosheid as sich is geen probleem, omdat niet iedere jongere die werkeloos is, werkzoekend is.
Toch zijn er in de grote steden steeds meer jongeren die het financieel moeilijk hebben zonder uitzicht op verbetering.
Deze jongeren veelal drop-outs hebben nul-uren contracten en vallen hierdoor buiten de genoemde werkeloosheidsstatistieken. Keihard werken, om net niet rond te komen. Ook wel ‘The Working Poor” genoemd.
Als onze overheid deze mensen oprecht wil helpen, dan dienen zij te achterhalen waar zij exact mee te maken hebben. Volgens mij is het kwartje bij veel ambtenaren zoals wethouder Vliegenhart nog niet gevallen, omdat zij iedereen op een hoop blijven gooien (politiek correct blijven) en maar blijven afvragen waarom werkgevers niet staan te springen om jongeren uit de grote steden. Come on..Really??
Dit is proberen in paniek een brand te blussen, zonder te beseffen om wat voor type brand het gaat. Totaal kansloos dus.
Tip #1 voor wethouder Vliegenhart: Luister naar de werkgevers. Zij
hebben gelijk wanneer zij aangeven dat deze jongeren in de randstad te lastig (lees onopgevoed en ongemotiveerd) zijn. Dit krijgen werkgevers immers direct van hun klanten te horen en de klant is koning.
Tip #2: Ga goed onderzoeken om welke typen werkeloze jongeren het allemaal gaat en ga per type een op maat gemaakte oplossing toepassen. Gebruik deze bevinden tevens direct om de broertjes en zusjes van deze jongeren te helpen, want anders is het dweilen met de kraan open.
Tip 3#: Wees keihard en streng voor bepaalde type jongeren. Het helpt niet om hen heel lief richting een MBO pretopleiding te dirigeren met een leugen dat zij hiermee ooit een full-time baan gaan krijgen.
Bepaalde type jongeren dien je helemaal opnieuw op te voeden, maar alleen al zij gemotiveerd zijn en helaas schort het daar nu behoorlijk aan. Aan een dood paard kun je immers niet trekken.
Tip #4: De jongeren die wel gemotiveerd zijn dien je keihard te trainen
om hen bij te brengen hoe zij zich in een bedrijf dienen te gedragen.
Dit probleem kun je niet over de schutting gooien door hen maar op een pret-stage te sturen.
Het is heel belangrijk dat onze jongeren goed presteren en gelukkig zijn in onze samenleving, zij zijn immers onze toekomst.