In haar huis op Steigereiland staart Bregje Sijpesteijn (45) uit het raam. Ze wijst richting het Diemerpark. “Die elektriciteitsmast doet me denken aan een Japanse poort. Maar ik vind het vooral heel erg IJburg. Heel toepasselijk in mijn leven.” Bregje, voormalig lid van het Nederlands karateteam, werd onlangs voor het eerst wereldkampioen bij het onderdeel ‘vrij vechten’.
Op 24 en 25 september vond in de Schotse hoofdstad Edinburgh het wereldkampioenschap Shotokan karate plaats. Inclusief jeugd waren er 1500 inschrijvingen in diverse onderdelen en categorieën. Sijpesteijn was deelnemer in de categorie ‘plus veertig’. “Tja,” mijmert ze vrolijk, “ik ben zo vaak nét geen kampioen geweest, haalde derde en vierde plaatsen op EK’s en WK’s. Dit geeft een enorm goed gevoel. Het maakt m’n carrière compleet.”
Ze beoefent de sport sinds 1984 en zat tussen haar 27ste en 33ste in het Nederlands team. Sinds ze in de jaren zeventig een kungfu tv-serie zag, wist ze: die sport wil ik doen. “Ik was een jaar of twaalf. In het dorp waar ik woonde was helemaal geen club. Maar ik besloot: als ik in Amsterdam ga studeren, dan begin ik ermee. Ik kon wel wachten, ja. Ik wist gewoon: dit is voor mij.”
Sijpesteijn werd lid van een Amsterdamse club en kwam in 1986 bij het Shotokan Karate Centrum Amsterdam (SKCA) terecht, gevestigd aan de Palmstraat, hartje Jordaan. Ze is inmiddels het langste van alle leden lid. Carl, haar ‘(v)echtgenoot’, is er voorzitter, de twee dochters Linde (9) en Jade (8) doen ook karate. Sinds twee jaar heeft SKCA een dependance in de IJburgse Montessorischool. “Ik geef les op zo’n manier dat ik zelf kan meetrainen. Maar ik oefen ook veel met Carl, of alleen.”
Een manier van leven
“Wat is karate? Het is een verdedigings- en vechtsport, waarbij het niet alleen gaat om de technieken, maar om de totale ontwikkeling van je fysieke en mentale persoon. Het is een manier van leven. Voor mij gaat het ook om energie, beheersing en beleving.” Shotokan, de stijl van Bregje, is door de Japanse federatie erkend als een van de vier traditionele stijlen. Het is de meest beoefende stijl, waarbij zuiverheid van de ‘eenvoudige’ technieken het fundament is. “Ik won dit WK niet op snelheid, maar op de perfectie van timing en effectiviteit.”
Karate, maar ook andere vechtsporten zijn gebaseerd op een filosofie met diverse regels. Een daarvan is streven naar perfectie van karakter. “Een andere – de mooiste voor mij – is ‘doorzetten’. Soms heeft iemand heel veel talent. Maar wie niet doorzet, komt er toch niet. Ook bij tegenslag moet je gemotiveerd blijven.”
Vijfenveertig dus en wereldkampioen. Het zou eigenlijk haar allerlaatste wedstrijd zijn. “Maar dit was wel zó ontzettend leuk. Ik voelde geen druk meer, zoals vroeger. Toen hing m’n A-status er vanaf. En mijn auto. Ik genoot daardoor nooit écht van wedstrijden. Dit keer had ik niks te verliezen.”
“Je vroeg net welke regel voor mij het belangrijkst is. Het gaat niet om winnen of verliezen, maar om de perfectie van je karakter. Nu, na al die jaren, begrijp ik dat pas een beetje. Het gaat erom dat je met je hele wezen, met volle overtuiging en inzet het beste laat zien wat je in je hebt. Een onafhankelijk zelfvertrouwen. En ik vind het zo leuk, dat jullie mij zomaar in de categorie ‘plus vijftig’ zouden kunnen terug zien.”