Voor trainingsgroep Amsterdam-Oost is deze maand het nieuwe fietsseizoen gestart. Ze fietsen twee avonden per week, tot het donker wordt. Het vrouwenwielrennen is populairder dan ooit.
Een peloton van stoere, sterke vrouwen – van studenten tot 55-plussers. Op hun racefiets. Een eenheid, in hun zwart-groen-witte tenue. Iedere maandag- en woensdagavond flitsen ze langs het verzamelpunt het Flevoparkbad en dan snel de drukke stad uit. Op naar rust, ruimte en brede fietspaden. Bijvoorbeeld richting Almere, Volendam of Utrecht.
Nerveus
Tijdens het inrijden wordt er twee aan twee gefietst. Er is dan nog gelegenheid om te kletsen en te lachen. Maar daarna worden de blikken strakker en geconcentreerder, de ademhaling zwaarder. In kleine groepjes worden er opdrachten gedaan, zoals sprinten, bochten aansnijden en waaierrijden. Ieder op haar eigen niveau.
Een van de trainsters in Amsterdam is Manuel Klomp (49). Ze fietst al ruim twintig jaar, en die jarenlange kennis en ervaring brengt ze met liefde en plezier over op anderen. “Begin deze maand was de eerste training van het nieuwe seizoen. Met veel nieuwe gezichten. Sommigen waren een beetje nerveus. Ik vind het erg leuk om hen de kunst van het wielrennen bij te brengen. En om te zien hoe snel ze beter en sterker worden, simpelweg door gevarieerd te trainen. Dat geeft mij een enorme voldoening.”
Mannelijke aandacht
Wielrennen wordt steeds populairder onder vrouwen. Wellicht door publiciteit rondom evenementen als de Alpe d’HuZes, en ook door de goede prestaties van Marianne Vos. Dit merkt Manuel ook. “Een paar jaar geleden hadden we één trainingsgroep met zo’n vijfentwintig rensters. Om ook in te kunnen spelen op beginnerniveau hebben Monique Voogt, Georgine Lavell en ik een tweede trainingsgroep in het leven geroepen. Hier was duidelijk behoefte aan, en nu staan er honderdtachtig vrouwen op de mailinglijst. Al is natuurlijk lang niet altijd iedereen er. Wel delen we de trainingen meestal op in vier of vijf groepen. Zo blijft het veilig en overzichtelijk.”
Zo’n grote groep fietsende vrouwen: het levert ook veel aandacht van mannelijke wielrenners op. “Meestal zijn het haantjes,” vertelt Manuel, “die ons nét even willen inhalen. Tja, en wat is er dan leuker dan even heel hard er voorbij te gaan? Veel mensen onderschatten ons, en gaan er vanuit dat vrouwen alleen in recreatieve tourgroepjes rijden. Op feestjes wordt mij regelmatig gevraagd of we ook hard fietsen. Als ik dan vertel wat we allemaal doen, en hoe fanatiek het eraan toe gaat – in een groep ga je toch wat dieper dan alleen – klinkt er verbazing en bewondering. Ook hebben we vorig jaar meegedaan aan de Dolomieten Marathon in Italië. Een tocht van 136 kilometer door de bergen.”
Gezelligheid
Toch is er ook ruimte voor het sociale. Soms gaan ze na een rit samen borrelen. Ook worden er weekendjes weg gepland, en het fietsseizoen sluiten ze altijd af met een etentje. “Want ja, we houden dan allemaal wel van hard trainen; we zijn en blijven toch ook vrouwen die van kletsen en gezelligheid houden!”
Vrouwenwielrennen Amsterdam
Vanwege de enorme belangstelling is er helaas een wachtlijst. Meer info? www.vrouwenwielrennen.nl.
Meer sport.