Twee fanatieke sporters, twee uitdagingen, twee doelen. Maar één en dezelfde passie en inzet. Simone heeft begin deze maand de Comrades Marathon gelopen, Klaas Jan traint volop voor de zwemuitdaging Be Tough.
Be Tough: Zwemmend het Marsdiep oversteken
Als het mooi weer is, kom je Klaas Jan (43) niet tegen in het Flevoparkbad. Bij slecht weer juist wel. Want dan is het lekker rustig. Hoe harder het regent, hoe beter. Al vijftien jaar lang zwemt hij steevast vier keer per week. Altijd alleen. Zeventig baantjes borstcrawl per keer. Gedachten variëren van ‘Is dit nu mijn 22ste of 23ste baantje?’ tot ‘Wat zal ik vanavond gaan eten?’ “Het is een soort drug voor mij. Zowel fysiek als emotioneel voel ik me erg lekker als ik het zwembad uit kom.”
Maar begin dit jaar dacht hij: ik zou heel graag eens in echt buitenwater zwemmen. Dit is niet zomaar mogelijk, in verband met scheepvaartverkeer. Dat betekent dat je bent aangewezen op wedstrijden of evenementen. Zo kwam hij uit bij Be Tough: een oversteek van Den Helder naar Texel, dwars door het Marsdiep. Deze sportieve uitdaging is verbonden met een goed doel. Klaas Jan zamelt geld in voor Spieren voor Spieren, een stichting die zich inzet voor kinderen met een spierziekte, zoals Duchenne en Pompe.
Momenteel is Klaas Jan volop in training. “Ik rek mijn afstanden steeds wat op, en zit nu op 5000 meter per keer, zonder onderbreking. Binnenkort ga ik een training volgen over zwemmen in open zee. Omdat ik totaal geen ervaring heb met zwemmen bij harde wind, hoge golfslag en lastige oriëntatie. Heel fijn. Want het idee dat ik het zeegat tussen Den Helder en Texel over ga zwemmen vind ik best spannend. Het is immers een belangrijke verbinding tussen de Waddenzee en de Noordzee, waar het flink kan spoken. En de temperatuur van het water zal veel lager zijn dan ik gewend ben.” Maar hij heeft er vertrouwen in. “Ik ben fanatiek en geef niet snel op. Bovendien: kinderen met een spierziekte vechten noodgedwongen dag in dag uit. Dat geeft mij extra kracht om door te blijven gaan.”
De oversteek vindt plaats op 10 augustus, om 18.30 uur. Het startpunt is op het strand van Den Helder, bij ‘Kaap Hoofd’. Wil je Klaas Jan volgen of sponsoren? Kijk op www.betough.nl. Het Sportfondsenbad Oost ondersteunt zijn actie ook. Daar staat een collectebus.
Comrades Marathon: ‘Wildvreemden werden vrienden’
87 kilometer hardlopen, van het Zuid-Afrikaanse Durban naar Pietermaritzburg. Toen Simone (43) haar vriend leerde kennen had hij deze Comrades Marathon al een aantal keren gelopen. Zijn verhalen fascineerden haar, door de geschiedenis van de race en het onbekende. Zelf is Simone ook een geboren hardloopster. “Het zit in mijn genen. Lopen is puur en eerlijk. Ik geniet van een sprint trekken naar de bakker maar ook van een lange duurloop vroeg in de ochtend met mijn Runningmamas. Na 35 jaar loopervaring vond ik het tijd voor wat anders, voor een Zuid-Afrikaans avontuur. Lang heb ik gedacht dat ik deze extreme uitdaging nooit zou kunnen volbrengen, maar tijdens mijn voorbereidingen – onder andere drie marathons in tien weken – groeide ik toe naar de race. En ik wist: vooral het mentale aspect is belangrijk: niet in paniek raken, vertrouwen in mezelf houden en een positieve mindset.”
Zondag 2 juni was de dag. ’s Ochtends om half zes klonk het startschot. “Vanaf het begin heb ik behouden gelopen, zodat ik steeds een beetje energie over had om te genieten van de omgeving, de lopers, het publiek. Met al mijn zintuigen. De omstandigheden waren best zwaar, heuvel na heuvel, een forse wind en een temperatuur van dertig graden. Maar door letterlijk niet te ver vooruit te kijken werden moeilijke momenten steeds weer gevolgd door betere fases.”
De laatste 19 kilometer liep Simone in een ‘bus’ met voornamelijk Zuid-Afrikanen, zowel zwart als blank. “Er werd gezongen, bekers water met elkaar gedeeld en we pepten elkaar op. Er werd gewandeld en weer gelopen. Tot we, na in totaal ruim tien uur, bij de finish waren. Daar omhelsden we elkaar. Wildvreemden werden voor even vrienden voor het leven. Ik voelde me heel moe, maar ook zo intens blij, opgelucht en trots. Met tranen in mijn eigen kreeg ik een prachtige medaille omgehangen. Ik vond het een geweldige ervaring. Wellicht dat ik in de toekomst nog eens mee ga doen. Maar eerst ga ik goed uitrusten, het succes vieren en vooral ook even heel veel andere dingen doen!”
