Betondorp bestaat in 2024 honderd jaar en ondergaat momenteel een grondige renovatie. De planning van dat proces sluit niet altijd aan op het vertrek van de bewoners en soms staan woningen enkele maanden leeg. Samen met betrokken buurtbewoners realiseert Stichting made.in.betondorp in deze woningen tijdelijke projecten om de buurt te verbinden. In september opende een pop-up museum in een woonhuis aan de Harkstraat.
“Betondorp is een prachtig dorp en is niet voor niets een beschermd stadsgezicht,” meent Eric Meursing, initiatiefnemer van made.in.betondorp. “Wij streven naar meer waardering voor de culturele en architectonische waarde van Betondorp en hebben de ambitie om samen met de buurtbewoners weer wat meer reuring in het dorp te krijgen. Vroeger waren hier meer dan vijftig winkeltjes, daar is nagenoeg niets meer van over. Toch hangt hier nog duidelijk het dorpsgevoel.”
“De mensen kennen elkaar en iedereen zegt je nog gedag. Maar de levendigheid is er wel een beetje uit. Door het verdwijnen van de winkeltjes is het dorp langzaam doodgegaan, het is als een nachtkaars uitgedoofd. We hebben hier best veel kunstenaars wonen, maar we hebben het laagste culturele aanbod van Amsterdam. Wij willen met spraakmakende culturele en sociale initiatieven Betondorp positief op de kaart zetten.”
Een van die initiatieven is het pop-up museum dat als opmaat naar de feestelijkheden in 2024 de toepasselijke naam ‘100 jaar Betondorp’ heeft gekregen. De tentoonstelling is gerealiseerd in samenwerking met tijdschrift Ons Amsterdam en vertelt over de weg die het dorp heeft afgelegd tot wat het nu is. “De nadruk ligt daarbij op het socialistische roots van het dorp,” vertelt Meursing. “Het socialisme en de verzuiling hebben duidelijk bijgedragen aan het karakter van Betondorp. De expositie toont hoe dit tot op heden heeft doorgewerkt.”
Meursing is vertrouwenspersoon in de buurt en hij kent en spreekt veel buurtbewoners. “Het dorp zit vol met verhalen. Een oudere meneer die zijn jeugd in Betondorp had doorgebracht, bezocht het museum en kreeg allerlei flashbacks. Hij bleef maar praten en was zelf ook verbaasd over alle herinneringen die naar boven kwamen. De Betondorpers zijn ook echt trots op hun dorp. Het hangt nu alleen een beetje als los zand aan elkaar. Wij willen het oude gevoel terugkrijgen, maar dan in een nieuw jasje.”