Initiatieven bevorderen saamhorigheid en gemeenschapszin. Ze brengen de mensen bij elkaar en je leert ermee je buren kennen.
Initiatieven geven kleur in de wijk en brengen de menselijke maat terug.
Het spreekt de krachten aan die in de wijk leven.
Het geeft je een goed gevoel over je eigen wijk.
Uit initiatieven ontstaan nieuwe initiatieven .
Allemaal waar.Helemaal waar.
Maar goedbedoelde initiatieven lokken helaas ook niet zo aardige initiatieven uit.
Niets nieuws. Ook niet op IJburg.
Maar is dat nou echt niet voor verbetering vatbaar ?
Neem nou die prachtige bloementuin in de noordhoek van het Theo van Goghpark.
Een heelperk met pas geplante bloemen is daar uit de grond gerukt. De jonge plantjes liggen te verdrogen naast het plantgat.
En dan die pas aangelegde geveltuin hoek Eva Besnyostraat-Ben van Meerendonkstraat.
Op de dag dat de eerste planten, een Japanse esdoorn en een dwergappelboompje, waren geplant en de voorbijgangers vertederd ah en oh riepen, waren ze alweer verdwenen.
Losgescheurde bladeren fladderden de volgende dag verderop in de goot.
En binnen twee dagen waren ook de kleine planten vertrapt.
De juffen van de school hiernaast begrepen dat hun kinderen per ongeluk op die plantjes hadden getrapt bij het balanceren op de rand van het tuintje.
Ze brachten de kinderen bij om niet op de rand te lopen. Het bleek de oplossing.
Sindsdien groeien en bloeien de overige planten tot groot genoegen van de buurt.
Uitgerukte planten in park en tuin ook kinderwerk ? Zou kunnen.
Maar kinderen hebben toch ook ouders ?
Een beetje liefde en verantwoording bijbrengen voor ons aller openbare ruimte en wat daar groeit behoort toch tot de opvoeding overal en in elke cultuur.
Alleen samen maken we IJburg, de eilanden waar de zee de hemel ontmoet, fleurig, kleurig en goed leefbaar.