Jonge mannen. Iets oudere mannen. Afzakkende broeken. Arrow jazz, eh nee, Sublime FM. Busjes. Zand. Graafmachines. Fitness-apparaten…
Met grote nieuwsgierigheid sla ik gade wat zich de afgelopen dagen het uitzicht van mijn woonkamer mag noemen…Het Nike-plein – in zijn gloriedagen gedoopt door mijn favoriete-voetballer van Ajax toen ik 15 en Ajax nog fakking goed was Edgar Davids – is aan verandering toe. Althans, zo luidt het bestemmingsplan. Ik neem u mee de geschiedenis in.
Jaren geleden, in 1996, werd het voetbalpleintje op het Joubert-Plein in Oost geadopteerd door Nike en is het na een opknapbeurt geopend door eerdergenoemde Edgar Davids. Jarenlang was dit plein een broedplaats voor jong voetbaltalent dat hun skills op straat oefende en ontwikkelde met wellicht uitzicht op een mooie carrière, want de scouts van menig voetbalclub wist dit Nike-plein en vele andere voetbalpleintjes in Amsterdam te vinden.
Als kind vond ik het al leuk om geschiedenisboeken te lezen, en helemaal over plekken waar jij vandaag de dag rondloopt. Dus ook over het Nike-plein, want de zogenaamde gloriejaren zijn aan mijn scherpe blik voorbij gegaan… Sinds ik er woon is de beweging van achter een bal aanrennen gereduceerd tot de armbeweging van het gooien van een blikje red-bull in de dichtstbijzijnde prullenbak. Wat helaas vaak jammerlijk mislukt waardoor het eens zo schitterende Nike-teken al tijden bedolven ligt onder lege blikjes, hasj-zakjes (waar je gelukkig doorheen kunt kijken) zakken chips en ga maar door. Het voetbal heeft plaatsgemaakt voor een hang-out / meetingpoint / chillbankje. Menig jongeman (ik zie er zelden meiden of vrouwen) heeft het hier dusdanig naar de zin dat ik ze zie zitten als ik naar mijn werk ga, en ook… als ik weer terug kom. (Dat ondergetekende werkt als zzp-er en onregelmatige werktijden heeft die variëren van 2 tot 13 uur zou hier geen rol moeten spelen, maar kan uw mening enigszins kleuren). Deze jongemannen zijn niet te verwarren met de (ook bekend in ons Mokum) vervelende hangjeugd van Marokkaanse komaf. De achtergrond is weliswaar hetzelfde, maar de jongemannen op het plein zijn over het algemeen zeer beleefd, en wensen mij vaak een goedemorgen, -middag én -avond, om over het aantal complimentjes over mijn outfit/haar/gezichtsuitdrukking/inparkeertalent/weer een andere outfit nog maar te zwijgen.
Last heb ik niet van ze, maar om nou te zeggen dat ik op zaterdagmiddag een biertje opentrek en eens lekker op mijn balkon ga zitten voor een voetbalwedstrijd van niveau, dat kan ik ook niet zeggen. Het gevoel om bij ze op de bank te gaan zitten heb ik ook niet, daarvoor zijn ze teveel incrowd. Je voelt je, zeg ik uit eigen ervaring, een beetje buitengesloten.
Laatst stak ik het plein over omdat mijn auto aan de andere kant stond (zo hatelijk als je niet voor de deur kunt parkeren) en ik wilde afsnijden. Ik moet zeggen: een verrijkende ervaring. Je gelooft het misschien niet maar de wereld ziet er anders uit vanaf het Nike-plein… Het gaf een vreemd soort gevoel van… Macht. En controle. Direct had ook ik een superieur gevoel ten opzichte van de mensen buiten het hek, de niet-Nike-plein-mensen. Mmmm. Beetje eng.
Zou dit dan de reden zijn die stadsdeel Amsterdam Oost heeft doen besluiten een groep professionele zzp’ers in te huren (te weten: inrichters van buitenruimte, tussen twee haakjes, wat een mooi beroep, denk je eens in, je staat op een borrel, praatje, wijntje in de hand, olijfje aan je prikker en die aantrekkelijke man/vrouw benadert je en vraagt: “Zeg eens, wat doe jij voor de kost?”, hoe geil is het dan als je kan zeggen: “Leuk dat je het vraagt, ik ben inrichter van buitenruimte.” SCORE. Zeg nou zelf, wat een grenzeloze beroepsomschrijving!)? Deze vraag blijft voor mij zelfs na het doen van intensief onderzoek, onbeantwoord. Dus ga ik zelf aan de slag.
Mijn observaties van de laatste weken zijn te opvallend om ongedeeld te laten, want wat schetst mijn verbazing: grote fitness apparaten worden geplaatst op het Nike-plein… Ik vraag mij af of:
1. Dit is overlegd met peetvader Eddie*
2. Dit zal bijdrage aan de verhoogde bewegingscurve van de bezoekers van het plein
3. Mijn uitzicht zal verbeteren
4. Mijn drempel om het plein te betreden zal verlagen
Ik ga erachteraan, maar ik denk dat Ed hier niets van weet, hij is nog steeds voetballer in hart en nieren en ik kan me nauwelijks voorstellen dat hij hier achterstaat. Hij weet als geen ander dat je geen fitnessapparaten nodig hebt om je rechtse te blijven oefenen. Het kan zijn dat de hangers toch nieuwsgierig zijn. Het plein is ooit opgericht voor jongens die van huis uit te weinig geld hadden om op voetbal te gaan, dus om deze liefdadigheid voort te zetten: ze zullen ook wel geen geld hebben voor de sportschool?
Ik houd van een fitte man, dus zal mijn uitzicht gaan verbeteren? Of krijg ik nu allemaal opgeblazen patsers op het pleintje… In dat geval zal ik met staart tussen de in lycra sportlegging gehulde benen het plein verlaten en zal mijn drempel alleen maar groter worden.
We gaan de wintermaanden in, dan is het plein sowieso wat dunner bezaaid met bezoekers. Ondertussen zijn de inrichters zijn hard bezig. Klokslag zeven uur beginnen zij elke doordeweekse dag, dus ik twijfel er niet aan dat ik u gauw op de hoogte kan stellen van de meest recente ontwikkelingen. Wordt vervolgd…
* Bijnaam voor Edgar Davids die is ontstaan tijdens een encounter met hem in de McDonalds in de vroege uurtjes jaren geleden.
Door Laura te Hennepe