Amsterdam heeft er in korte tijd maar liefst drie nieuwe bouldergyms bij gekregen (met een vierde in de planning), en dat terwijl de stad het voorheen met twee moest doen. De eigenaren van de allereerste bouldergym, Club Monk in de buurt van het Amstelstation, zijn bepaald geen nieuwkomers in de boulderwereld. Zij hadden in 2007 de primeur met de eerste bouldergym in Nederland en openden sindsdien nog twee gyms, in Rotterdam en Amsterdam-Noord.
Mede-eigenaar Remco Geurts erkent dat het wat ongelukkig uitkomt dat er zoveel gyms tegelijk openen, maar is er ook van overtuigd dat er genoeg ruimte voor is in Amsterdam. “Eigenlijk kun je zeggen dat we er, vergeleken met andere grote steden, nog maar bijzonder weinig hadden.” Met zijn Club Monk wil hij een nieuw concept neerzetten dat terugkeert naar de basis, dat ‘het spelletje in de sport terugbrengt’. Dus geen stoerdoenerij, maar gewoon samen puzzelen op een nieuwe route, net zoals vroeger. “Voor Club Monk hebben we bepaalde keuzes gemaakt. We zijn bijvoorbeeld knetterlang open, iedere dag van 9 uur ’s ochtends tot 12 uur ’s avonds, zodat de drukte gespreid wordt. We doen ook geen kinderfeestjes of dat soort dingen, en hebben geen klimschoenen in de verhuur. We zijn er uitdrukkelijk niet alleen voor de diehard boulderaar, maar we verwachten ook geen mensen die voor de eerste keer komen.”
Francesco Ragazzi is eigenaar van Beta Boulders, de pas geopende bouldergym in de oude Citroëngarage bij het Olympisch Stadion. Ook hij is niet bang voor een beetje concurrentie. Vorig jaar opende hij een bouldergym in Kopenhagen, waar hij een geïntegreerd concept van boulderen introduceerde: ‘workspaces’ en yoga. Bezoekers betalen eenmalig entree en mogen gebruikmaken van alle faciliteiten. Beta Boulders in Amsterdam werkt volgens dit principe. “Wij willen dat mensen zich thuis voelen. Ze kunnen bijvoorbeeld ’s ochtends een uurtje boulderen, wat werken in de workspace, en dan aan het eind van de middag nog even sporten.”
Beide eigenaren hebben goed gastheerschap hoog in het vaandel staan. Dat betekent geen geschreeuw en gejoel in de hal, geen intimiderend of stoer gedrag naar vrouwelijke bezoekers, en mannen die bij het trainen hun T-shirt uitdoen, wordt vriendelijk verzocht dat weer aan te trekken.
Hoe kan het dat de sport zo populair is geworden de afgelopen jaren? Geurts: “Ik vraag me eigenlijk al vijfentwintig jaar af waarom niet.” Ook Ragazzi is niet verbaasd. “Het is een enorm sociale sport, veel socialer dan bijvoorbeeld fitness, waarbij mensen oordopjes in hebben en zonder een woord te hebben gezegd weer vertrekken.” Als man uit de financiële wereld houdt hij van data. “We weten dat boulderen de aanmaak van endorfine en adrenaline bevordert, en dat maakt het verslavend. Er zijn nu zelfs artikelen die laten zien dat bouderen van nut is bij de behandeling van mensen met bijvoorbeeld Asperger en depressie: de focus, het sociale aspect, de voldoening van het voltooien van een moeilijke route… het zijn allemaal dingen waar deze mensen baat bij hebben.”
Wat is boulderen eigenlijk precies?
Boulderen is een tak van de klimsport waarbij een korte route wordt geklommen op een natuurlijke of kunstmatige rots. Bij indoor boulderen wordt er geklommen op klimwanden van zo’n 4 meter hoog – een touw of klimgordel is niet nodig. De uitgezette klimroutes, variërend in moeilijkheid, zijn ‘puzzels’ die je oplost met techniek, kracht en vindingrijkheid. De sport wint de laatste jaren aan populariteit en wordt wel gezien als het nieuwe fitness.