Ze vormen de verbinding met de buurt, de wijkverpleegkundigen van de Wijkdienst Thuiszorg van ZGAO. Geen cliënt die ze bezoeken is hetzelfde. Juist die diversiteit, daar houden de verpleegkundigen van.
“Als wijkverpleegkundige help je mensen, geen aandoeningen.” Amelie Kuiter, wijkverpleegkundige van de Wijkdienst Thuiszorg van Zorggroep Amsterdam Oost (ZGAO), hoeft niet lang na te denken over wat haar werk zo boeiend maakt. “Ik heb in het algemeen ziekenhuis, waar ik jaren heb gewerkt, vaak meegemaakt dat je een patiënt met een gebroken heup of blinde darm behandelt, en dan hup, klaar, weer naar huis. Dat is belangrijk, maar je bouwt niets op met patiënten. Dat doe je als wijkverpleegkundige wel.”
Kuiter kan nog wel een reden bedenken waarom ze het werk als wijkverpleegkundige zo leuk vindt. “Je komt bij zoveel verschillende mensen thuis, je ziet zoveel verschillende culturen en achtergronden, zoveel verschillende persoonlijkheden ook.”
Haar collega Maria Nevels beaamt dat. “Het is bij iedere nieuwe cliënt weer verrassend hoe hij of zij leeft, wat er achter diens voordeur gebeurt. Daar moet je je steeds weer op instellen. Routine wordt het nooit.”
Zelfredzaamheid
De wijkdienst van ZGAO is een thuiszorgorganisatie met verzorgenden, verpleegkundigen en een verpleegkundig zorgcoördinator. Zo nodig kunnen ook ergotherapeut of fysiotherapeut worden ingeschakeld. Gemiddeld zien de medewerkers zo’n tien tot vijftien cliënten per dag, in heel Oost, van Oostelijk Havengebied tot Amstelkwartier.
“We zijn een kleine organisatie,” vertelt Amelie vanuit haar wijkkantoor in Flevopoort tegenover het Flevohuis. “We werken laagdrempelig en er komen vertrouwende gezichten over de vloer. Mensen kunnen ons makkelijk bereiken, we zijn altijd in de buurt.”
De zelfredzaamheid van cliënten bevorderen, dat is het voornaamste doel van de verpleegkundigen. Maria: “Het is belangrijk voor hun gevoel van eigenwaarde dat ze zoveel mogelijk alles zelf kunnen blijven doen. We nemen niets over, behalve als het echt nodig is.”
Het contact met familie, vrienden of buren van de cliënt is daarbij essentieel. “We werken zoveel mogelijk met hen samen,” zegt Amelie. “Bijvoorbeeld door afspraken te maken: wie doet de boodschappen, wie beheert de extra voordeursleutel? Zonder hen lukt het niet.”
Mevrouw Bos
Ze is een ochtendmens, mevrouw Rosalie Bos (92). Om 6.30 uur staat ze op, dan ontbijt ze, brengt ze het huis aan kant en gaat ze ‘rommelen’. Een kruiswoordpuzzel maken, tv-kijken, even bij de buurvrouw langs. Mevrouw Bos woont al veertien jaar in haar appartement op de achtste verdieping van de seniorenflat tegenover het Flevohuis. Het bevalt goed, ze kent veel mensen, al mist ze nog steeds haar man, die zeven jaar geleden is overleden.
Elke ochtend krijgt ze bezoek van de Thuiszorg van ZGAO. “Ze helpen me met mijn steunkousen en medicatie, maar verder nemen ze niets over. Dat hoeft ook niet. Wat ik zelf kan doen, blijf ik zelf doen. Ik blijf graag in beweging.”
Deel 3 van de serie Kijkje achter de schermen in Zorggroep Amsterdam Oost (ZGAO).
Lees ook:
Deel 2: ‘We willen zichtbaar zijn in de buurt’ (27-02-2014)
Deel 1: Strandballen en Friese doorlopers (20-01-2014)
Een centrum voor de oudere van nu (19-11-2013)
ZGAO
Het Flevohuis en De Open Hof vormen samen Zorggroep Amsterdam Oost (ZGAO). ZGAO biedt buurtbewoners de volgende ondersteuning: thuiszorg, dagactiviteiten, activiteitendagcentrum, begeleiding bij dementie, ergotherapie en fysiotherapie aan huis. Ook gastverblijf in een van beide locaties is mogelijk, bijvoorbeeld wanneer uw mantelzorger de gebruikelijke zorg even niet kan verlenen.
Mensen die niet langer thuis kunnen blijven wonen, kunnen bij ZGAO terecht voor langdurig verblijf, bijvoorbeeld bij dementie, en revalidatie.
Kijk voor meer informatie op www.zgao.nl en volg ons op Facebook en Twitter.
Advertorial