Op een druilerige avond brandt er licht in het wat verouderde clubhuis van voetbalvereniging SC Overamstel (Sportpark Middenmeer). Bep Kauling staat achter de bar, al tientallen jaren. Bep is een zorgzame vrouw. Ze zet thee voor me. We praten over haar club, terwijl de radio zachtjes klinkt en de aanwezige penningmeester zich vermaakt met z’n laptop.
Wat betekent SC Overamstel voor u?
“Heel veel. Ik ben al ruim veertig jaar betrokken. We hebben overal gezeten; naast de Rozenoordbrug, in het Amsterdamse Bos, op De Toekomst en nu hier. Sinds mijn man vier jaar terug overleed is dit een uitlaatklep voor mij, een thuis. Hoe moet ik dat uitleggen? Het is hier zo gezellig. En ik blijf er jong bij: volgend jaar word ik tachtig… Op zaterdag, zondag, dinsdag- en donderdagavond sta ik in de kantine. Ik doe de inkoop, ik tap, ik bak, maar niet alleen hè. Het is prachtig om vrijwilligerswerk te doen met zoveel anderen. Ook begeleid ik een team voor mensen met een beperking. Ik woon de wedstrijden bij, regel vervoer naar uitwedstrijden. Ik heb het druk hier en vertelde een tijdje terug dat ik zou stoppen. Maar de jongens raakten van slag, wilden Tante Bep terug. Dus ik blijf het gewoon doen. Tenslotte hebben we contact met de reclassering. Mensen voeren taakstraffen uit, bijvoorbeeld kleedkamers schoonmaken. Daar hebben we goede ervaringen mee. We weten dan niet wat ze gedaan hebben, maar het zijn nooit ernstige dingen.”
Hoe hebt u de club zien veranderen?
“Onder de huidige voorzitter Kishore Bindesrisingh zijn we van een kleine club met twee zaterdagteams een redelijk grote club geworden met veel vriendenteams, heel gezellig. Sommige jongens gaan na de wedstrijd meteen weg, andere moet je om elf uur ’s avonds eruit schoppen. Ik voel me schuldig als ik de gordijnen dichtdoe en zeg dat we naar huis gaan, maar op een gegeven moment is het over: zondagmorgen om half elf moet ik alweer openen… Ik weet eigenlijk niet of de sfeer in al die jaren veranderd is. Ik pas me makkelijk aan, kan met iedereen opschieten.”
Wat is uw hoogtepunt bij Overamstel?
“Het kampioenschap van zaterdag 1, dat al sinds de jeugd een hecht vriendenteam is. Ze stonden buiten te zingen. Werd ik uit de kantine gehaald, begonnen ze ‘Beppie bedankt!’ te roepen. Fantastisch, daar geniet ik van.”
Hoe ziet u de toekomst?
“Ik wil doorgaan zolang ik kan. Tot nu toe gaat alles goed en heb ik ook nog tijd voor de kinderen en kleinkinderen. Maar ze zeggen wel: ‘Met onze moeder moet je een afspraak maken, want die is nooit thuis’.”
We nemen afscheid. Bep spoedt zich de keuken in. Ze gaat Turkse tosti’s maken met kaas en knoflookworst erop.