Waaidorp, de voorloper van het Annie M.G. Schmidthuis, viert deze maand de honderdste verjaardag van wijlen Annie M.G Schmidt. In het kader van haar verjaardag waren er vorige weekend allerlei activiteiten georganiseerd in Waaidorp. Van musicals tot poëzievoordrachten. Hoe is dat werken met de nalatenschap van deze bijzondere schrijfster?
Frits Ferres, directeur van Waaidorp
“Mijn eerste herinnering aan Annie M.G. Schmidt is dat ik door mijn vader werd voorgelezen uit Wiplala. Ik geloof dat het ook een van de eerste boeken was die ik zelf las. Ik vond het ongelooflijk spannend dat verhaal over dat kleine mannetje dat achter de potten en pannen verdween. Toen ik plannen had voor het Annie M.G. Schmidthuis, heb ik Annie een aantal keer ontmoet. Dat was echt een cadeautje. Wat me vooral is bijgebleven dat ik ongelooflijk met haar heb gelachen. Vroeg in de middag ging ze al aan de witte wijn en ze rookte de ene Camel na de andere. Al snel sloten we een bondgenootschap. Ze vond dat het idee voor een Annie M.G. Schmidthuis goed aansloot bij de levendige dartelheid van haar boeken. Bij alles wat ik doe, vraag ik me af: Wat zou Annie hier boven op haar wolk van vinden? Bij twijfel raadpleeg ik haar zoon. Je zou kunnen zeggen dat Annie in mijn werk alomtegenwoordig is.”
Daphne de Groot, zangeres en actrice van theatergroep Zij van hiernaast
Sinds ik besta weet ik niet beter dan dat mijn bestaan doordrenkt is van Annie M.G. Schmidt. Mijn moeder las me voor uit Pluk van de Petteflet, thuis leerde ik gedichtjes, zoals De mislukte fee uit mijn hoofd en bij mijn opa en oma luisterde ik naar de platen met liedjes als Ja zuster, Nee zuster. Ik word met name nostalgisch van de liedjes Mijn opa en Duifies, Duifies, die doen me denken aan mijn overleden opa. Toen we een voorstelling konden maken in het teken van Annie, had ik dus inspiratie te over. Uiteindelijk hebben we het boekje Waar vrouwen zoal op wachten als uitgangspunt genomen. Wat ik zo leuk vind aan het werk van Annie zijn haar karakteristieke oer-Hollandse teksten onder het motto niet zeuren, maar aanpakken. Ook zijn de teksten een beetje guitig en soms ook een beetje tuttig. Ze heeft zoveel fantasie. Ik herken me in haar teksten.
Zjuul Burgering alias Madame Chou-Chou, theatermaakster
Toen ik klein was lag mijn moeder in het ziekenhuis met een blindedarmontsteking. Mijn tante kwam oppassen. Wat ik mij heel sterk herinner is dat we gedurende die dagen de hele tijd het plaatje van Ibbeltje hebben gedraaid – dat zat bij de hagelslag. Ik ken de tekst nog steeds uit mijn hoofd. Dat is de kracht van Annie M.G. Schmidt: haar teksten zijn zo ritmisch, ze schrijft zulke gave zinnen. Dat vergeet je niet. Mijn personage, Madame Chou-Chou is een poëtisch waarzegster. Zij gebruikt onder andere de gedichten van Annie om met kinderen en volwassenen over poëzie te praten. Waarzeggen gaat voor mij vooral over hoe jij jezelf graag ziet. Liever kat dan dame is bijvoorbeeld een heel geschikt gedicht. Ben je braaf of liever rebels? De teksten van Annie zitten vol levenslessen, maar niet van die hele zware. Je moet ze wel met een korreltje zout nemen.
Door Dieuwertje Mertens
Foto: Het grote Wisjni Wosjni koor in actie tijdens Annieversary 2011