Henk Spaan: De naaktslak

Om redenen die later duidelijk zullen worden, niet binnen het bestek van dit stukje, lag ik gedurende een korte periode af en toe in een ziekenwagen. Dan raak je in gesprek. In dit geval ging het gesprek met de knappe ambulance-assistent over groenten. Ze kwam uit een nabijgelegen dorp waar de beste kweker van de streek woonde. ‘Hij is mijn buurman,’ zei ze.
‘Mijn vrouw vindt hem de beste groenten van de markt verkopen,’ zei ik.
‘Zijn sla komt zo van het land,’ zei ze, terwijl ze haar lippen aflikte.
‘Het is vochtige, vette sla met een bite tussen je tanden,’ zei ik.
‘Dat is de beste structuur in je mond, zacht en hard tegelijk,’ zei ze.
Later vroeg ik om haar als ik weer een rit in de ambulance moest maken, maar haar rooster besliste steeds anders.
Het toeval wilde dat zich recht tegenover de marktkraam van de groentekweker een pizza-automatiek bevond. Je gooide er geld in, of duwde een creditcard in de gleuf, en er kwam een pizza in een doos uit. Ik had dit van horen zeggen. Zelf eet ik zelden een pizza, laat staan uit de automaat. 
Het verhaal ging dat de groenteman tegenover de automaat de peterselie leverde die over de pizza werd gesneden. Hoe dit allemaal in zijn werk ging, wist niemand. ‘Elke ochtend verse pizza,’ stond er boven het luik. Het was uitstekende bladpeterselie, vers van de bos. 
Op een dag zaten we op het terras dat zich een meter of tien naast de pizza-automaat bevindt. Het schreeuwen begon als het maandelijkse oefenalarm dat zich langzaam op gang trok, maar eenmaal op streek nooit meer leek op te houden. Er kwam een vrouw aangerend met haar hand voor de mond. Ze schreeuwde en ze schreeuwde de vellen van haar stembanden. Voor het terras ging ze, al schreeuwend, gebogen staan kokhalzen. Intussen arriveerde de ambulance, waar mijn knappe kennis uitstapte. Met haar collega leidde ze de vrouw de auto in. Door het matte glas zagen we abrupte bewegingen. Het schreeuwen klonk steeds gedempter. De ambulance-assistente kwam naar buiten en keek om zich heen. Ze herkende me met een glimlach.
‘Er was een naaktslak in de peterselie terechtgekomen. Niet fijn in de mond, alleen dat zachte,’ zei ze.