De ambtenaar deed namens zijn wethouder een keiharde belofte aan de bewoners. De wethouder deed een voorstel aan de gemeenteraad waarin van deze belofte geen spoor terug te vinden was. De raad vond het allemaal wel best en ging zonder discussie akkoord met het voorstel. Een bewoner begreep het niet meer en stapte naar de rechter. De rechter gaf de bewoner gelijk en droeg de gemeente op een nieuw besluit te nemen waarin óf de belofte gestand wordt gedaan óf goed wordt uitgelegd waarom dat niet kan.
Dus ligt er in december, anderhalf jaar na het eerste besluit, in de gemeenteraad nu het aangepaste voorstel ‘Vaststellen reparatiebesluit bestemmingsplan Bedrijvenstrook Zeeburgereiland’ waarin omstandig wordt uitgelegd waarom de gemeente de harde belofte niet zal nakomen.
Deze hele gang van zaken is terug te voeren op het besluit van de gemeente uit 2018 om op de bedrijvenstrook een gemeentelijk afvalpunt (voor grof afval) neer te zetten. Veel bewoners van Zeeburgereiland zagen dit om allerlei redenen niet zitten. Er kon worden meegepraat, meegedacht en ingesproken, en er kon bezwaar worden gemaakt.
Tijdens een van de bijeenkomsten met de gemeente (op 4 juni 2019) gaf een ambtenaar aan hoe het afvalpunt eruit zou komen te zien: “Ingepakt met een dak erop, waar ook zonnepanelen op komen te liggen. Met daaromheen functies, en letterlijk ook aan de straat functies. Dus muren om dat ding heen, die het afschermen. Het wordt veel meer ingepakt.”
De rechter vond dat deze ambtelijke uitspraak, te horen op een door een bewoner gemaakte opname, een “ondubbelzinnige” belofte was van de gemeente om een dak op het afvalpunt te zetten. Op geen enkel moment heeft de gemeente een slag om de arm gehouden, aldus de rechter. En dus mag de bewoner erop vertrouwen dat er een dak op komt. Of moet de gemeente goed uitleggen waarom er toch géén dak op komt.
Geen dak dus, “uit het oogpunt van een goede ruimtelijke ordening” zo staat in het reparatiebesluit. Twee pagina’s lang legt de gemeente nu uit waarom zo’n dak niet nodig is en ook niet kan. Dit heeft te maken met het ontbreken van geld. En dit ontbreken van geld heeft (mede) te maken met de komst van het afvalpunt naar de bedrijvenstrook.
De grond van deze bedrijvenstrook is van de gemeente. Aanvankelijk wilde de gemeente de grond beschikbaar stellen voor commerciële partijen. Die voor het gebruik ervan moeten betalen. Toen de gemeente vervolgens besloot het eigen afvalpunt op de bedrijvenstrook te plaatsen bleef er dus veel minder grond over voor commerciële partijen. In plaats van een verwachte opbrengst van €15 miljoen voor de hele bedrijvenstrook was er nu opeens een ‘verlies’ van een half miljoen.
Oftewel, er is geen geld voor een dak op het afvalpunt omdat het afvalpunt er is.
Gemeente komt belofte niet na: Toch geen dak op afvalpunt Zeeburgereiland
