AFC IJburg bestaat bijna tien jaar, en tot voor kort voetbalden er hoofdzakelijk jeugdelftallen. Dit seizoen verwelkomt de club haar eerste seniorenelftal, waarover ik spreek met bestuurslid Michiel van Baarsen. Op een picknickbankje naast de houten kantine vertelt hij over de totstandkoming van deze mijlpaal. De allereerste officiële (beker)wedstrijd werd op 2 september overigens met 0-2 verloren van Roda ’46 uit Leusden.
Eindelijk een eerste elftal. Hoe is het zover gekomen?
“Eind 2017 voorzagen we dat jongens uit het hoogste jeugdelftal konden doorstromen. We hadden acht tot tien jongens en wilden dat ze hier konden blijven voetballen. Vervolgens hebben we via sociale media een oproep gedaan voor nieuwe spelers en een informatieavond georganiseerd. Zo hebben we genoeg spelers gevonden, bijna allemaal mannen van IJburg, twintigers en enkele begin dertig. We hebben maar liefst acht nationaliteiten, zoals expats uit Polen, Zweden en Duitsland. Soms zal de trainer (Joshua Moi Thuk Shung, red.) Engels moeten praten. Vorig jaar trainde hij ons elftal Onder 19. Hij is een plezierige coach, ergens streng en duidelijk maar ook relaxed. Hij staat niet langs de kant te schreeuwen, geeft rustig instructies. Komend seizoen is naast het voetbal ook de derde helft belangrijk, om al die verschillende jongens bij elkaar te krijgen.”
Wat zijn jullie ambities?
“We moeten onder aan de competitieladder beginnen, in de vijfde klasse. Als we ons daarin handhaven is dat mooi, zeggen we hier gekscherend. Je kunt niet degraderen, dus dat gaat lukken! We willen langzaam groeien, met eigen aanwas. Prestaties komen later, we bouwen de seniorentak rustig op. Het belangrijkste is dat IJburgse jongens, en ook meisjes trouwens, hier lekker kunnen voetballen. Het moet niet zo zijn dat je je hele jeugd hier voetbalt en we daarna zeggen: ‘Leuk dat je er was, en ga nu maar een andere club zoeken’.”
Clubcultuur is voor jullie erg belangrijk.
“Wij worden vaak gezien als een nette, vriendelijke, goed georganiseerde vereniging. Plezier in het spel is belangrijker dan resultaten. We willen ons positief opstellen naar elkaar, tegenstanders en scheidsrechters. Eerste elftalspelers worden gefaciliteerd door coach en fysiotherapeut, maar betalen gewoon contributie. Presteren mag, maar uiteindelijk blijven we een amateurclub hè, meer moet je niet ambiëren. Wat onlangs bij De Dijk gebeurde (hoofdsponsor trok zich terug, waarna vrijwel alle spelers vertrokken, red.), zou hier nooit gebeuren.”
Hoe heb je de bekerwedstrijd tegen Roda ’46 ervaren?
“Een uitstekend begin. Roda speelt derde klasse, maar onze heren wisten elkaar al verrassend goed te vinden. Veruit het leukst vond ik om onze eigen jongens echt mannenvoetbal te zien spelen samen met onze Zweedse keeper, Poolse middenvelder en vele anderen. Het plezier straalde ervan af. Daarna een drankje in de kantine en de zondagmiddag was helemaal af!”