Als je in de zomer wel eens een terrasje pakt in Amsterdam of omstreken is de kans groot dat je kennis hebt gemaakt met Johnny & the Gangsters of Love. De band maakt de stad onveilig met zijn rock-’n-rolloptredens vanuit de blauwe Chevrolet Impala. De band is steevast ‘op de vlucht voor de politie’, These boots are made for walkin is regelmatig onderdeel van het repertoire en een optreden is altijd een bliksembezoek. Een interview met Paul Andrew Ivkovikh, leadzanger, gitarist en oprichter van de band vond plaats – hoe kan het ook anders – in de auto.
Je gaat nu al 15 jaar door het leven als Johnny. Waarom Johnny?
Hij steekt een sigaret op en inhaleert diep: “Ik heb de naam gejat van een bandje dat Johnny Herpes & the Gangsters of Love heette. Het bestond maar zes weken, maar ik vond het zo’n coole naam, dus ik noemde mijn band ook zo. Op een gegeven moment heb ik het ‘herpes’ maar laten vallen, ik vond het grappig, maar bij sommige mensen had het toch rare associaties. Ik ben in ’97 begonnen. In die tijd waren lange namen ‘in’. Ik speelde bijvoorbeeld ook in een bandje dat Tough Guys Don’t Dance heette.”
Wat voor leven leidde je voordat je Johnny werd?
“Ik heb van alles gedaan. Ik ben een tijdje machinist bij de spoorwegen geweest. Maar eigenlijk vind ik dat niet leuk om te vertellen. Dat haalt toch de magie een beetje weg. Hou het er maar op dat ik veel verschillende baantjes heb gehad. Ik speelde in heel veel bandjes, ik heb altijd muziek gemaakt. Ik ben opgegroeid in de muziek. Mijn vader was Canadees en mijn ouders gingen scheiden toen ik heel jong was. De eerste jaren van mijn leven woonde ik aan het Van der Helstplein (Nieuwe Pijp) bij mijn oma en opa. Mijn opa was dirigent bij het Leger des Heils. Er werd altijd gezongen in huis. Psalmen. ” Hij zingt ter illustratie een paar regels Halleluja.
Dat is nogal een overgang geweest. Van religieuze liederen naar rock-’n-roll.
“Zo’n groot verschil is er niet. Je verspreidt het woord.” Lacht hard: “Een iets ander woord misschien. Maar muziek is muziek. Vergis je niet: mijn opa was dan wel dirigent bij het Leger des Heils, maar er werd bij ons thuis niet gebeden voor het eten of zo. Op mijn 14de kreeg ik een gitaar van mijn opa. Ik had vrienden die gitaar speelden, een van hen speelde You’ve got a Friend op z’n gitaar. Linda, de mooiste meid van de klas, was daarvan onder de indruk. Toen dacht ik: dat wil ik ook. Eind jaren tachtig speelde ik in een bandje dat rock-’n-roll speelde. Toen ben ik naar rock-’n-roll gaan luisteren, om nummers in te studeren.” Hij zingt een paar loopjes voor en drumt daarbij op het stuur.
Hoe kwam je erbij op te gaan optreden vanaf de motorkap van je Chevrolet?
Met een paar muzikanten ging ik naar de Sneekweek. We zouden gaan optreden in een café. De boxen zaten in de achterbak. Ik had een megafoon meegenomen om te roepen dat Johnny & the Gangsters of Love zouden gaan optreden. En ineens dacht ik: waarom dat gesleep met apparatuur? Waarom laten we alles niet gewoon in de auto staan? Eerst trad ik op voor de auto en sprong ik af en toe op de motorkap. Nu gebruik ik de motorkap als podium en spelen de bassist en de drummer vanuit de auto. De politie knijpt bij festiviteiten een oogje toe. Die middag haalden we 300 gulden op. Het bleek een succes.”
Waarom wil jij altijd in een bandje spelen?
“Misschien toch een beetje voor dat jongensgevoel. Ik kom overal. Ik word geboekt voor bruiloften, officiële openingen bij de gemeente, treed op bij Rotary Clubs, bedrijfsfeestjes voor glazenwassers, jongens die een paar jaar moeten zitten, noem maar op. Laatst moest ik optreden in ’t Gooi. Ik kwam bij een huis met een oprijlaan met een rotonde. Dan beginnen we vaak met het nummer In the Getto. Op weg naar zo’n optreden stoppen we onderweg een paar keer bij een terras.”
Leid je ook echt een rock-’n-rollbestaan?
“Als je bedoelt: een leven met veel drugs, drank, seks en rock-’n-roll, dan is het antwoord: ja. Ik ben een paar keer getrouwd geweest en heb daar twee bloedmooie dochters aan overgehouden, maar vrouwen willen op den duur altijd bij me weg. Ik rook bijvoorbeeld als een ketter. Precies datgene wat vrouwen aantrekkelijk aan me vinden, stoot ze op een gegeven moment af. Ik leid een nachtelijk bestaan.”
Je treedt altijd op met covers. Schrijf je ook wel eens je eigen nummers?
“Ik zou niets anders willen dan optreden met mijn eigen nummers. Ik heb bijvoorbeeld een uptempo nummer, in de stijl van Johnny geschreven. Het heet: Dat mag niet en gaat over de regeltjes in Nederland, het anti-rookbeleid in de kroeg was daar bijvoorbeeld een aanleiding voor.”
Wat vind je van de jas?
“Een moordjas. Mag ik ’m aanhouden?”
Paspoort
Naam: Paul Andrew Ivkovikh
Beroep: muzikant
Geboren: in 1958 in Amsterdam
Bekend van: zijn optredens vanuit de Chevrolet Impala met Johnny & the Gangsters of Love, te zien in de reclame Brand New Day
(Kijk op: www.johnnygo.nl)
Lees ook:
Ruben van der Meer in De Jas (27-02-2012)