IJburger Ruben van der Meer speelt de rol van de gokverslaafde rechercheur Ronald Plasmeyer in de Nederlandse speelfilm Plan C. Het is de eerste keer dat de komediant en acteur een hoofdrol speelt, maar wat hem betreft niet de laatste. De film is vanaf 1 maart in de bioscoop te zien.
Hoe komt het dat je de hoofdrol hebt gekregen?
Toen de regisseur Max Porcelijn nog op de filmacademie zat heb ik een rol gespeeld in zijn derdejaars film en in zijn afstudeerfilm. Ik was overdonderd. Ik dacht: die jongen kan een script schrijven. Max benaderde me met zijn idee voor Plan C. In de kroeg vertelde hij me in het kort waar de film over ging. Ik vond het direct een geniaal verhaal. Hij schrijft goede dialogen en hij had leuke acteurs op het oog, zoals Ton Kas en René van ’t Hof. Max had mij de rol van rechercheur Ronald Plasmeyer toebedeeld. Dat wilde ik wel.
Wat vind je van je karakter Ronald Plasmeyer?
Het is een beetje een lullig figuur. Toen hij bij de politie ging had hij waarschijnlijk een romantisch beeld van het beroep, maar hij heeft het nooit verder geschopt dan wijkrechercheur. In de praktijk komt het erop neer dat hij alleen overvallen op snackbars en straatroofzaken mag oplossen. Ik heb met twee rechercheurs gesproken ter voorbereiding op de rol. Een wijkrechercheur heeft grotendeels een kantoorbaan. Veel tijd wordt in beslag genomen door het afhandelen van papierwerk. Persoonlijk had ik aanvankelijk ook een spannender beeld bij het beroep. Op een gegeven moment komt Plasmeyer in aanraking met poker. Door het pokeren is hij weer verder gaan dromen. Misschien dat hij nu ooit nog die klapper gaat maken. Hij ontkent dat hij gokverslaafd is. Daarom gaat het ook helemaal mis met hem.
Na een optreden bij Koffietijd ontstond er commotie omtrent je nieuwe uiterlijk. De Telegraaf kopte ‘Ruben van der Meer verwilderd’ toen je bebaard in het programma verscheen. En als Ronald Plasmeyer heb je een snor. Wat vond je vriendin daarvan?
Verschrikkelijk natuurlijk. Het moest een goede snor zijn, zo’n volle, net zoals de snor die de politieagent in de film Magnolia heeft. Dus ik had aanvankelijk een baard laten staan, die ik weg kon scheren zodat alleen de snor overbleef. Ik zei tegen mijn vriendin: dit is toch spannend, heb je opeens een man met een snor, en tegelijkertijd ben ik het nog steeds. Ook moest ik thuis de schoenen van Plasmeyer inlopen, die waren lelijk joh, van die verschrikkelijke bruin-beige hikingschoenen van Bata.
De film wordt gepresenteerd als iets dat het midden houdt tussen een gewelddadige thriller en een tragikomedie. Toch komt de film redelijk serieus over. Waar zit ’m de humor in?
Het is inderdaad geen Joep Meloen, geen dijenkletser waarbij je schuddebuikend toekijkt. Denk meer aan de humor à la de Britse serie The Office. Het is heel geloofwaardig, maar ook heel geestig. Een voorbeeld: pijnlijke mannenstiltes. Als ik vraag: hoe gaat het met je? En je antwoordt: ja, ja ja, het gaat goed. Terwijl je weet dat het helemaal niet goed gaat. Je kent het wel, van die mannen die totaal niet over hun gevoelens kunnen praten. Ontzettend grappig om terug te zien en ook om te spelen. Soms gingen we op de set gewoon nog twee minuten door met zo’n pijnlijk gesprek.
Je staat bekend om je grote improvisatietalent in series als de Lama’s. Hoe vond je het om je aan een script te moeten houden?
Ook bij het maken van een film is ruimte voor improvisatie. Je kunt heel veel doen met loopjes en blikken. Als ik van de ene naar de andere kant van het kantoor loop, kan ik er bijvoorbeeld voor kiezen om een heel klein struikeltje te doen.
Was het stiekem ook wel lekker om even geen grappen te hoeven bedenken?
“Ik vind komedie nooit níet leuk om te doen. Lachen is het leukste dat er is. Ik ben nooit klaar met lachen en kan overal de humor in zien. Soms hoor ik collega’s zeggen: komedie is het moeilijkste wat er is. Dan denk ik: misschien kan je het dan gewoon niet. Ik vind het nog steeds grappig als iemand per ongeluk een scheet laat. Of als iemand keihard op zijn bek gaat. Funniest home videos. Zo moeilijk is het allemaal niet.”
Zie je jezelf een beetje als een kind?
“Ik voel me niet zozeer een kind. Ik kan het wel heel goed vinden met kinderen. Ik houd gewoon van spelen: politietje, cowboy of indiaan. Dat is kortom wat acteren inhoudt.”
Wat vind je van de jas?
“Verschrikkelijk. Hij doet denken aan een kruising tussen hippie en Gestapo. Oftewel: een SS-hippie.”
Paspoort
Naam: Ruben van der Meer
Beroep: Comedian, acteur
Geboren: 1970 Bekend van: o.a. Hakkûhbar, Frøland, de Lama’s, Doe maar normaal
Te zien: 1 maart in de bioscoop met Plan C