Kunst en Cultuur in Oost

De Buurt Optimist herinnert aan een markante bewoner Weesperzijdebuurt

Op een bankje aan de Weesperzijde ligt een opgevouwen krant, De Buurt Optimist. Je oog moet erop vallen, anders zie je hem niet. Maar als je het object nader beschouwt, blijkt het meer te zijn dan een stuk afgedankt oud papier. Het is een bronzen plaquette in de vorm van een krant en een eerbetoon aan een bijzondere vrouw. 

Diana Gemert kwam vorig jaar bij een woningbrand om het leven. Buurtbewoner Heleen Mees kende haar als een markante persoonlijkheid met een mentale rugzak, maar altijd vriendelijk en optimistisch. “Ze kon slecht voor zichzelf zorgen, maar had oog voor iedereen in de buurt. Ze had een rijke fantasie en zat boordevol verhalen. Nu eens was ze CEO van Yahoo! en dan weer werkte ze undercover voor The New York Times. Het was haar droom om een krant voor de buurt te maken.”

Waarschijnlijk is de brand ontstaan door brandende kaarsen, vertelt Mees. Gemert was al een jaar afgesloten van gas en elektriciteit. Samen met een aantal buurtbewoners spande Mees zich ervoor in dat Gemert geen eenzame uitvaart zou krijgen. Via crowdfunding werd geld ingezameld, waarmee de bewoners de begrafenis regelden. “Het was overweldigend te zien dat zoveel mensen haar de laatste eer kwamen bewijzen. Diana heeft veel voor de buurt betekend. We hielden geld over en besloten hiermee een monument te realiseren.”

De plaquette is afgelopen herfst onthuld, een jaar na Gemerts overlijden. Het is ontworpen door kunstenaar Sarah van Sonsbeeck. “Ik was meteen gegrepen door het verhaal van Diana,” vertelt Van Sonsbeeck. “Ze verdient een monument als persoon, maar ook als symbool waarvoor ze stond. De keerzijde van haar psychologische gesteldheid was dat ze iedereen aan zich verbond. Ik mis die verbinding weleens in de stad. We moeten meer open staan voor dit soort mensen. Haar dood staat voor ons collectieve falen deze mensen te helpen en te beschermen.” 

Van Sonsbeeck bedacht samen met buurtbewoners De Buurt Optimist. Diana heeft nu haar eigen buurtkrant en ze zal niet vergeten worden. “Ik hou van de poëzie van het alledaagse,” stelt Van Sonsbeeck. “Bewoners kunnen er bewust bij gaan zitten, maar ook toevallige voorbijgangers kunnen haar leren kennen door een achteloos achtergelaten krant.”