Ik zat laatst bij De Wereld Draait Door omdat een of andere gast de wereld redde door een neger uit te kleden in een vliegtuig. Soms gebeuren er gekke dingen. Toen ik vanuit de DWDD-studio naar huis liep besefte ik wat een mooie man ik ben en gaf mezelf een kusje. Ik nam het kusje beleefd aan maar wees mezelf wel op het feit dat zelfs ik niet perfect ben. Ik vertelde mezelf dat ik al 27 jaar oud ben maar nog geen rijbewijs heb. Hier had ik niet van terug.
Gelukkig ben ik sinds kort begonnen met het behalen van het rijbewijs, anders zou ik mezelf nu doodschamen en ik trouwens ook. Mijn theorie-examen ging gelukkig snel, maar dat moest ook wel na een leerperiode van twee jaar. Het is nu dus tijd voor het praktijkgedeelte. Een gedeelte dat extra leuk is omdat je in een echte auto mag rijden op echte wegen tussen echte mensen. Eigenlijk dus ook het enge stukje van het proces omdat echte mensen zo angstaanjagend zijn. Vooral als je ze niet kent en ze zitten in een grote metalen bak, met wielen en een aandrijfmotor, die zo hard gaat dat je er niet zomaar uit kunt springen. Mijn rijinstructeur zegt dat ik kalm moet blijven, maar jullie kijken allemaal zo boos in die bakkies… Alsof ik iets heb gedaan. Dat maakt me een beetje zenuwachtig. Mooie mensen worden nou eenmaal snel zenuwachtig… Over twee uurtjes komt de instructeur alweer langs mijn huisje om me op te halen voor een lesje in autorijden… Ik maak me zorgen om hem; hij schijnt niet te beseffen hoe gevaarlijk jullie zijn. Toen ik hem vroeg of hij niet bang is voor de andere bestuurders zei hij kalm dat iedereen gewoon veilig thuis wil komen om de kindjes te voederen. Alsof iedereen kinderen heeft die voedsel verdienen. De goede man ziet niet helder meer. Twee uurtjes dus nog tot ik mijn leven weer op het spel zet, alleen maar omdat mensen, en ik dus ook, het raar vinden dat ik nog geen rijbewijs heb. Bespottelijk. Want hoe kom ik immers ergens? Ik hoop dat ik het overleef en anders ben ik gestorven als een held. Vertel het iedereen.
