Bij mij in de straat kost een uurtje parkeren € 2,20. Ik heb niet eens een rijbewijs, laat staan een auto, maar ik krijg het er benauwd van. Een aantal weken geleden heeft Spacekees, een goede vriend van mij, een boete van 60 euro gekregen voor het parkeren van zijn auto in mijn straat die nog niet af is.
Dat is net alsof je vijftig cent betaalt om ergens te mogen poepen, om er daarna achter te komen dat er alleen schuurpapier is om je billen mee af te vegen. Vervelend. Ik vraag me al een paar weken af of het gek is dat ik mijn straat minder leuk vind sinds ‘De Gemene Kaboutertjes’ de parkeerautomaten in mijn lieve straatje hebben gedumpt. Wie doen dat eigenlijk? Ik stel me voor dat het grote, gemene, boos kijkende, gemuteerde dus misvormde schepsels zijn die eigenlijk gewoon een knuffel willen. Een kus op de voorhoofd. Met € 2,20 kan ik die aardige mevrouw van de Blokker een theetje aanbieden omdat ze mij altijd zo goed helpt. Of ik kan die Marokkaanse gast van de visboer een biertje aanbieden omdat zijn harinkjes altijd next level zijn. (Misschien wil de visboer-man wel een theetje en wil de Blokker mevrouw eigenlijk dat biertje maar dat terzijde.) Ik bedenk me net dat een dag je ] auto parkeren bij mij in de straat € 22 kost. Daar kun je met een beetje geluk een heel bootje voor kopen las ik op het nieuws. Met 22 euro kan ik ook een hele dag naar Snowworld. Of ik kan het natuurlijk ook gewoon in mijn zak houden. Het is toch mijn geld? Soms is het heel vervelend dat ik geen auto heb, maar toen ik vanmiddag in de regen langs zo’n betaalpaal liep en een man als een malle naar muntjes zoekend door al zijn zakken ging, was ik toch stiekem heel even blij met het feit dat ik al jaren te lui ben om mijn rijbewijs te halen.
