Ik schijn een zonderling te zijn. Ga maar na. Ik ben 37 en ik heb geen rijbewijs. Dan spoor je toch niet? Althans dat zie je de mensen denken als ik het ze vertel.
Maar ik had argumenten te over om me niet aan te melden bij een autorijschool. Ik had er geen tijd voor. En het was nogal duur. Daarbij: stonden er op de wegen ook al niet files genoeg zonder mij? En waarom zou ik het gat in de ozonlaag nóg groter maken? Ik fietste wel. Gezond en beter voor het milieu. En met de trein kom je ook overal.
Hoewel…
Laatst moest ik in Achlum zijn. Een dorpje tussen Harlingen en Franeker. Dat lijkt niet ver vanuit Amsterdam. Maar is het wel. Althans, als je met de trein en de bus gaat. Ik deed er vier en een half uur over. Mijn man kwam later. Met de auto. Hij reed het in nog geen anderhalf uur.
Het moment om te denken: zou ik nou niet toch maar eens een rijbewijs gaan halen?
Nu zit ik wekelijks naast de lokale rijschoolhouder. Hij geeft me aanwijzingen. Soms wel twintig per minuut. Ik voel me dan een beetje oenig en dat gevoel bevestigt hij door af en toe richting passagiersraam te grinniken. Maar hij is vriendelijk, kalm en eindeloos geduldig.
Als ik straks m’n rijbewijs heb, zal m’n man zich dan ook zo opstellen? Ik vrees van niet. Soms is het best handig om een zonderling te zijn.