Dat was voor sommigen even schrikken, getuige wat boze berichtjes aan de redactie van de Brug en gesputter op social media. Een column geschreven door mij, iemand met een andere mening dan de uwe, wel potverdriedubbeltjes nog aan toe, een schande is het! Het moest niet mogen. Maar het mag wel, dus daar zijn we weer. En als het u niet bevalt, dan kunt u nu stoppen met lezen en wat leukers gaan doen.
Over leuke dingen gesproken, ik zat me een stuk in de kraag te drinken bij café Gijs aan de Javastraat. U kent deze uitspanning? Een ouderwetse bruine buurtkroeg dus binnenkort vermoedelijk onherstelbaar verhipsterd. Zulke tenten worden allemaal omgebouwd tot een gin tonic bar annex organic pulled pork rotisserie waar u voor €12,95 per glas veel geblaat en weinig alcohol koopt met rurale stukken plant en fruit erin. Geitenkaasbitterbal ernaast en op de ruit niet meer in krulletters ‘Gijs de Rooy’ maar in typmachine-font iets ironisch Duits of Russisch. Tsar of Lebensraum of Gulag of Stasi. Nouja, dat soort ellende, maar nu nog café Gijs dus.
Ik werd er aangesproken door een andere drinkebroer die het lollig vond dat ik IJburg in mijn vorige column alhier ‘reserve-Almere’ had genoemd. Is toch mooi, meteen instemming van de lezer. ‘Woon je zelf op IJburg?’ vroeg ik. Hij keek me aan of ik in brand stond; geschrokken, maar ook een beetje gefascineerd en niet zeker hoe nu te handelen. Of ik helemaal mal was? Was ik niet. Maar nee, hij woonde in de buurt, zei hij met een weids armgebaar.
Die mensen heb je ook, wil ik maar zeggen, maar mensen die het met je eens zijn hoor je vaak minder. Mensen die het oneens zijn, die mauwen en zeuren. En dat mag, we leven in een vrij land immers. Maar wie een bepaalde mening niet wil horen, die moet hem niet lezen. En niet gaan eisen dat die stomme mening dan maar verdwijnt. Of dat de vertolker van die mening verdwijnt, en dan heb ik het over het Trauma van de Linnaeusstraat inzake Theo van Gogh, maar ook over boze lezers die bepaalde stukjes niet in hun krantje willen. Die stomme mensen zijn inmiddels opgehouden met lezen dus tegen u kan ik het wel zeggen: dat zijn enge, hele enge mensen.
Maar die mogen er natuurlijk ook zijn, met hun enge mening.