Dat ze zich al die jaren – bewust – niet in de media hadden uitgelaten over hun zorgen rond het Cruyff Court, keerde zich nu wellicht een beetje tegen hen. Tegen het tumult dat ontstond na de aankondiging van wethouder Thesingh dat ze het Cruyff Court op deze plek wilde sluiten, konden deze bewoners, verenigd in een buurtcomité, maar weinig doen. “We werden weggezet als klagende yuppen, als tegenstanders van het court. Terwijl we juist hebben geprobeerd om de overlast – want die is er – terug te dringen. En de verbinding te zoeken. Met het stadsdeel, met de gebruikers en met voorstanders. Dat het tot nu toe niet is gelukt, vinden we heel erg jammer.”
Jaap en Maike, twee bewoners die deel uitmaken van het ‘Bewonerscomité Ed Pelsterpark’, vertellen in de Brug hun verhaal.
“De overlast ontstond direct na opening in 2009. Het Cruyff Court werd aangelegd zonder dat wij er iets van wisten. Maar we moesten het ermee doen. We hebben direct al laten weten dat het geen goede plek is: het veld ligt te dicht op de huizen. Een Cruyff Court – kijk de omschrijving van de Foundation er maar op na – is bedoeld voor jongeren tussen 12 en 18 jaar. Maar aan en rondom dit park wonen overwegend kinderen onder de 8 jaar. De populariteit van het veldje is zo enorm dat er voor deze jongere kinderen geen plek meer is.”
“Het veldje ligt er nu drie seizoenen. Sinds de opening zijn we aangesloten bij de beheergroep. Hoe, zeiden we in die begintijd tegen elkaar, gaan we zorgen dat het om acht uur rustig is? Daar begon het mee. Het stadsdeel heeft steeds andere middelen ingezet om de overlast te beperken. En zijn er steeds meer partijen bij betrokken geraakt. Maar niets werkte. De straatcoaches geven zelf aan het niet in de hand te hebben, de groep is te groot. De politie is welwillend, maar heeft geen mogelijkheden om voor 22.00 uur handhavend op te treden. Zodra de politie weg is, gaat de overlast door. Wat kan er nog meer gedaan worden? De jongeren vinden het prima als het veldje verplaatst wordt. Hier voelen ze zich bekeken.”
“Wat we zoeken is evenwicht. Twee jaar hebben we moeten vechten voor een kinderspeeltuin naast het sportveld – het is overigens een prachtige natuurspeeltuin geworden, waar we heel erg blij mee zijn – en we hoopten dat daarmee iets van evenwicht terug zou komen.”
“Een Cruyff Court heeft als doel mensen samen te brengen. De Foundation zegt: zorg voor draagvlak en eigenaarschap in de buurt. Maar hier zie je dat mensen tegenover elkaar zijn komen te staan. Dat wil de Foundation niet, en dat willen wij als buurt al helemaal niet. Het Cruyff Court op IJburg is een buurtoverschrijdende voorziening geworden, zelfs een wijkoverschrijdende. Begrijp ons niet verkeerd, voetballen moet mogen en kunnen, ook hier. Maar dit is too much. Dit is voetbal en niks anders.”
Daarom waren we blij met het voornemen van de portefeuillehouder. Ja mag het, na al die jaren? We schrokken enorm van de commotie die ontstond. Als de portefeuillehouder had gezegd: we gaan een buurtpark herinrichten, dan was niemand erover gevallen.”
“Echt, wij willen ook graag dat het allemaal goed komt. Daarom zijn we blij met de motie. We zullen er alles aan doen om er een inspirerend park van te maken. De buurt mag daarbij zelf meebepalen wat er in het nieuwe park komt te liggen, waardoor het breed gedragen zal worden en voorzien in de behoefte van buurtbewoners. Anders dan nu wordt het een verbindende schakel en ontmoetingsplek tussen verschillende bewonersgroepen. Bij de laatste bijeenkomst in november stelde een buurtgenote voor om samen met jongeren ergens een chillplek in te richten. Haar visie: zij bouwen het, voelen zich verantwoordelijk en gaan ervoor zorgen. Over sociale input gesproken. Dat is toch een fantastisch voorstel?”