Een plan van de gemeente om een daklozenvoorziening te bouwen op Steigereiland Noord op IJburg stuit op verzet van omwonenden. Zij vrezen dat de komst van een zogeheten passantenpension zal leiden tot overlast, verloedering en onveiligheid.
De gemeente is van plan om de kavel naast basisschool De Zuiderzee op de Brigantijnkade te gebruiken voor de bouw van een zogeheten passantenpension. Het moet een ‘hotelachtige voorziening’ worden die daklozen de kans biedt in een ‘gemeubileerde woonruimte’ aan hun situatie te werken. De beoogde bewoners van het door HVO-Querido gerunde pension worden vooraf gescreend en hebben geen zorgindicatie of overlastgevend verleden, maar beschikken om uiteenlopende redenen tijdelijk niet over een woning.
Op twee drukbezochte informatiebijeenkomsten blijkt dat sommige bewoners vraagtekens zetten bij deze lezing. Zij verwachten dat ook mensen met een verslavingsachtergrond hun intrek nemen in het passantenpension. Men is bang dat er straks bewoners met halveliterblikken in de hand in de buurt van het schoolplein hangen. Ze zijn er ook niet gerust op dat het onderkomen in een later stadium niet gebruikt zal worden voor ‘zwaardere gevallen’.
Bij de stand van HVO-Querido zijn medewerkers druk met het bijstellen van het beeld over de beoogde nieuwe buurtgenoten. Aan de wand hangen A4’tjes die het levensverhaal van bewoners van overige passantenpensions vertellen. Bijvoorbeeld dat van Dennis, een Surinaamse man die op zijn zeventiende naar Nederland kwam. Na een stukgelopen relatie belandt hij op straat. In het passantenpension, waar hij inmiddels twee jaar woont, krijgt hij zijn leven op orde. Hij vindt een baan als vuilnisman en volgt een opleiding tot vrachtwagenchauffeur.
Medewerkers van HVO-Querido wijzen erop dat de pensiongasten een inkomen hebben waarmee ze de huur, die €465 per maand bedraagt, kunnen betalen. Overdag zijn ze aan het werk of vullen ze hun tijd met bijvoorbeeld vrijwilligerswerk. Om hun leven weer volledig op de rit te krijgen ontvangen bewoners waar nodig hulp van medewerkers van HVO-Querido. Het passantenhotel is bovendien een tijdelijk onderkomen. Klanten, de zorginstelling spreekt nadrukkelijk niet over cliënten, moeten na een halfjaar vertrekken.
Juist die tijdelijkheid is een doorn in het oog van sommige IJburgers. Het zou ervoor zorgen dat bewoners van het passantenpension geen binding met de buurt krijgen. “De basisschool is een bindend element in een buurt met een broze binding. Het is een plek waar buurtbewoners met verschillende achtergronden elkaar ontmoeten”, zegt bewoner Peter van Riessen. Andere buurtbewoners onderstrepen zijn verhaal. Bewoners houden er rekening mee dat ouders hun kinderen niet langer naar de school durven te sturen, waardoor het voortbestaan van de school onzeker zou zijn. “Mensen baseren nu eenmaal hun keuzes op vooroordelen”, zegt Van Riessen.
Daarnaast vinden bewoners dat de gemeente zich niet houdt aan het bestemmingsplan, waarin de kavel een maatschappelijke bestemming heeft. Zij beschouwen het passantenpension als ‘verkapte woningen’. Liever zien zij een echte maatschappelijke bestemming, zoals een buurthuis. Sowieso hebben zij problemen met de grootschaligheid van de plannen. “Vijftig inwoners is een hoop op een kleine buurt”, zegt een bewoonster. Omwonenden merken verder op dat Steigereiland met het Martien Schaaperhuis al een opvang voor patiënten met psychiatrische problemen heeft. Ze vinden dat de gemeente de ‘pijn’ eerlijk moet verdelen en moet uitkijken naar een locatie elders in de stad.
Een ambtenaar legt uit dat aanpassing of ontheffing van het bestemmingsplan juist kan voorkomen dat het passantenpension gebruikt kan worden voor ‘zwaardere gevallen’. Daarnaast wijst de ambtenaar erop dat de buurt uitgebreid wordt met honderden koop- en huurwoningen. Welke actie de bewoners ondernemen tegen de gemeentelijke plannen is nog onduidelijk. “Voor een bezwaar- of beroepsprocedure is het nog te vroeg, maar dit ligt wel in de rede”, zegt Van Riessen.