Al in de ontwikkelingsfase – meer dan tien jaar geleden – stond het vast: IJburg wordt een eilandenrijk waarin de verbondenheid met het water overal zichtbaar is. Veel water dus, en een grachtenstelsel dat het Haveneiland doorkruist. Een grachtenstelsel? Daar moet je doorheen kunnen varen, toch?
Hugo Sanders van de Waterstad Groep herinnert zich een stukje geschiedenis: “Toen IJburg nog een zandvlakte was, werd bedacht dat het voor de toekomstige IJburgers leuk zou zijn als al dat water ook bevaarbaar was. Maar helaas, de geplande bruggen zouden allemaal op straatniveau komen, dus daar kon je met een bootje niet onderdoor.
Wilde je IJburg voor waterliefhebbers aantrekkelijk maken, dan moest dat probleem worden opgelost. De projectontwikkelaars hebben toen in overleg met de gemeente Amsterdam een bedrag van 50 miljoen gulden – de euro was toen nog niet ingevoerd – vrijgemaakt om de doorvaart door de grachten mogelijk te maken.”
Wat moest daarvoor gebeuren?
Sanders: “De bruggen werden opgetild naar de normale doorvaarthoogte van 2 meter 40, en er werd extra zand aangevoerd voor het aanleggen van lange, glooiende op- en afritten, waar ook rolstoelers gemakkelijk overheen konden komen. Woningen die grensden aan de grachten kwamen ter hoogte van de brug verdiept te liggen. Je ziet hier en daar dan ook huizen waarvan de voordeur alleen via een trap bereikbaar is.” Lastig voor gehandicapten, zou je denken? Sanders: “Speciaal voor deze groep hebben de ontwikkelaars vanuit dit budget al deze woningen voorzien van een goed bereikbare achteringang.”
Foto:
Schipper Gerbrand met zijn boot vol buurtgenoten op weg naar de intocht van Sinterklaas in de haven van IJburg. Zonder de consortia was dit wellicht niet mogelijk geweest.