Eik on Air, tijdens de lockdown door café Eik en Linde begonnen om online contact te houden, bleek zo populair dat het na corona een vervolg kreeg. Zondag 11 februari was de eerste editie van Eik on Air Live Sessions in 2024. Indiefolk en americana band Dusty Stray begon de avond met nummers van het onlangs verschenen zesde album Fire Place. Later nam DJ Ink ’n Boogie de muzikale honneurs waar in het idyllische café aan de Plantage Middenlaan.
Om de tijd van het jaar – de winter is met vervroegd pensioen- en de titel van het nieuwe album te benadrukken, hangt aan de muur en overal goed in het zicht, een scherm met sfeervol haarvuur. De muziek van Dusty Stray is net als de band – leadzanger Jonathan Brown voorop – vriendelijk, vrolijk en zacht en past bij de huiskamerachtige sfeer van Eik en Linde. De meeste aanwezigen kennen elkaar. Minder bekenden worden meteen opgenomen in het gezelschap, wat het café laagdrempelig maakt te bezoeken. Open en vrijblijvend. Sympathiek.
Als Dusty Stray de eerste noten speelt, is het publiek stil. Zodra de instrumenten luider klinken, komen de gesprekken met gedempt volume weer op gang. Het valt mooi samen, de middag is een intiem, sfeervol feest met Dusty Stray als huiskamerband (van hoog niveau). Het applaus tussen de muziek is steeds kort omdat Brown en zijn band vrijwel direct het volgende nummer inzetten. Soms een korte toespeling, uitleg of grap. Een deel van de melodieuze zang neemt hij alleen voor zijn rekening, in andere stukken wordt hij bijgestaan door meerdere vocalisten, die net als Brown een warme, zuivere stem hebben. Terwijl de band rustig, harmonieus en met zichtbaar veel plezier optreedt, rijst de vraag hoe het nu echt zit. Sommige teksten zijn voor meerdere uitleg vatbaar. Mogelijk wordt het publiek om de tuin geleid. In het dromerige Lists, de eerste single van Fire Place zit wanhoop, speelsheid, optimisme, verdriet en cynisme. In de clip schrijft Brown lijstjes die hij niet kan beëindigen. Hij maakt lijstjes van lijstjes die hem uiteindelijk verstikken. Veel in weinig, of weinig in veel. Een sterke popsong is vaak laagdrempelig en lijkt simpel zonder dat te zijn. Eenvoud is de kracht.
Zoon van een predikant Brown groeit op in Texas en krijgt een progressieve opvoeding. Vanaf zijn twaalfde speelt hij gitaar en raakt zo bekend met klassieke Amerikaanse folk. Na zijn opleiding woont en werkt Brown in onder andere Barcelona. In 2005 komt hij naar Amsterdam. Vier jaar later verschijnt Dusty Strays’ eerste album (Tales of Misfortune and Woe) Dit album is net als opvolger Light Years Away beïnvloed door country & western.
Met Family Album en A Tree Fell and other songs slaat Brown een andere weg in. Jeugdvriend Mark Kramer produceert beide werken. You Couldn’t Wait To See Me Cry van het in 2018 verschenen album Estranged is door de Spaans-Mexicaanse kunstenaar Arturo Bastón voorzien van wat Brown in 3 voor 12 ‘psychedelische pepertjes’ noemt. Het nummer heeft raakvlakken met rustiger werk van Talking Heads. Deze band kan worden beschouwd als een voorloper van indie, maar was deels ook grondlegger van de house. Wat Brown inspireert is eigenlijk onbelangrijk, wat telt is zijn eigen identiteit die hij in Dusty Stray legt.
Na twee uren die sneller voorbijgaan dan gewenst, zet DJ Ink ’n Boogie vol in met zijn reizende danscarrousel. Een makkelijke omschakeling, storm na alle kalmte. De klanken die zijn draaitafels laten horen zijn swingend en oud vertrouwd. Na Eik on Air is er alle tijd om thuis meer van Dusty Stray te ontdekken.
Dusty Stray in Eik on Air: Sfeervol huiskamerfeest bij de haard
