WV-HEDW lijdt aan het ‘heen-en-weer-syndroom’: het niveau waarop de club uitkomt wisselt ieder seizoen. Tegenover twee kampioenschappen in de tweede klasse (2013, 2015) staan twee degradaties uit de eerste klasse (2014, 2016). Sinds 2015 speelt rechtsback Richard Lynch bij WV-HEDW. Lynch werd vorig jaar onverwacht international van Aruba, het geboorte-eiland van zijn ouders. Hij mocht invallen in de voorrondes van de WK-kwalificatiewedstrijden voor het WK 2018. Aanleiding genoeg om Lynch te bevragen over deze jongensdroom. En over WV-HEDW.
Wat wil je kwijt over de degradatie van afgelopen seizoen?
“Het was niet nodig. We begonnen met een nieuwe trainer, haalden vier punten uit de eerste acht wedstrijden. We moesten wennen aan de eerste klasse en aan het spel onder deze trainer. We waren teleurgesteld dat de winterstop aanbrak, want kwamen toen net in een flow. Daarna vijf gelijke spelen en vijf nederlagen. Als je tien op rij niet wint, tsja… Heel teleurstellend, en onnodig dus.”
Je bent amateurvoetballer en wordt international. Hoe kan dat?
“Er stond een oproep op de website van Het Amsterdamsche Voetbal. Aruba zocht voor het nationale elftal Nederlandse voetballers van Arubaanse afkomst. Daar heb ik op gereageerd. Ik kreeg een reactie dat ik binnenkort meer zou horen. Eerst hoorde ik, heel Arubaans, niks”, (lacht), “daarna werd ik uitgenodigd voor een selectiewedstrijd tegen Jong ADO Den Haag. We wonnen 0-3. Enkele dagen later checkte ik mijn mail. Mijn hart begon supersnel te kloppen. Ik was geselecteerd! Ik dacht: wauw, wauw! En belde m’n vriendin. Ik was op werk en liet de mail zien aan een collega. Zij begon meteen te gillen. Vervolgens keek de hele kantoortuin me aan en kwam me feliciteren. Ik kon amper meer werken, hyper van de adrenaline.”
Hoe was je debuut? Zenuwachtig?
“Er was geen tijd voor zenuwen. We hadden thuis 0-2 verloren van Barbados en stonden uit 1-0 achter. Het ging niks meer worden. De trainer bekeek de bank en zei: ‘Lynch, kom eens. Ik wil jou je debuut gunnen, hoe zou je dat vinden?’ Fantastisch! Ik moest warmlopen met m’n voetbalschoenen op een sintelbaan, dat ging natuurlijk niet. Na twee keer heen en weer lopen zei ik dat ik klaar was. Ik heb zeventien minuten meegedaan en volgens afspraak alle ballen naar voren geschoten. Het kunstgras was slechter dan bij WV-HEDW; één sliding en je hele been lag open. Er waren nauwelijks tribunes en amper tweehonderd man aanwezig. Het leefde daar niet, maar ik heb dit wel mooi meegemaakt. Niet normaal voor een amateurvoetballer, heel bijzonder. Ik ben daarna niet meer geselecteerd. Dat zal ook niet meer gebeuren; het volgende WK is in 2022. Dan ben ik 38…”
Hoe zie je komend seizoen?
“De selectie blijft grotendeels intact, dat is een kracht van WV-HEDW. De trainer zal zeggen dat we voor de eerste drie gaan, maar ik wil wel uitspreken dat we kampioen moeten worden. EDO en HBOK zijn sterk en er zijn enkele outsiders, zoals DVVA. Hopelijk scoren we makkelijker dan vorig jaar. We zullen vaak het spel moeten maken tegen tegenstanders die de bus parkeren (massaal verdedigen, red.). Ik wil een steady factor zijn achterin en opkomen langs de lijn. Er komen jonge jongens bij, die blijken wel tegen mij op te kijken. Dat voelt apart voor me, ben ik niet gewend. Ik wil ze graag helpen beter te worden.”
Door Gijs Lauret